خسوف آخر سال

امسال (سال 1386)در روز پنج شنبه دوم  اسفند خسوف کاملی از ساروس 133  در کشورمان قابل مشاهده است. هرچند ماه گرفتگی نیمسایه ساعتی قبل آغاز گردیده اما بدلیل عدم حساسیت کافی چشم انسان، قادر بدیدن تغییر نورانیت ماه نیستیم ،اما زمان آغاز ماه گرفتگی بصورت جزیی ساعت  5:13 بامداد پنج شنبه 2  اسفند خواهد بود.خسوف ساعت 6:31  این صبحگاه کامل خواهد شد وتا ساعت 7:21  ادامه خواهد داشت. ساعت 8:39  تاریخ مذکور، ماه از سایه زمین خارج خواهد شد. مشاهده این رویداد درمناطق غربی کشورمان ازشرایط مناسبتری برخوردار است. لازم به ذکر آنکه رصد خسوف با چشم غیر مسلح نیز امکان پذیر بوده و برای چشمان انسان نیزخطری ندارد. سیاره کیوان حلقه بر گردن 8/2 درجه بالاتر از ماه هنگام این خسوف قرار دارد. گرفت کامل حدود 50 دقیقه به طول می انجامد. در اقیانوس اطلس جنوبی قلب الاسد در زمان خسوف پشت ماه پنهان شده و اختفا روی خواهد داد که از ایران قابل مشاهده نیست.

نیمی از ساکنان کره خاکی که ماه را در آسمان خود دارند ،شاهد پدیده خسوف هستندو از این نظر پر بیننده ترین واقعه نجومی محسوب می شود.بخشهای شرقی قاره آفریقا،شمال شرق اروپا،بخش اعظم امریکا ،کانادا ، قطب شمال و امریکای جنوبی از جمله مناطقی هستند که این پدیده را بطور کامل مشاهده می کنند.در عوض قاره استرالیا،کره،ژاپن،فیلیپین،اندونزی،مالزی، بخشهای زیادی از روسیه و اساساً شرق آسیا این واقعه را مشاهده نمی کنند. ایران چین ،هند و بسیاری از کشورهای آسیای میانه ، نیز بخشهایی از این ماه گرفتگی را شاهد هستند.مناطق شرق کشورمان در مرحله گرفت جزیی با طلوع خورشید روبرو خواهند شد و تهران و مناطق مرکزی کشور در آستانه کامل شدن این گرفت با روشنی هوا و نهایتاً طلوع خورشید ،این فرصت را از دست می دهند ضمن آنکه  ماه نیز بصورت گرفته غروب می کند. طلوع خورشید در تهران ساعت 6:48 می باشد .

در زمان گرفت کامل امسال رنگ ماه به قرمز مسی نزدیک است و دلیل آن درصد گرفت کامل در این خسوف می باشد. علت رنگ سرخ ماه در هنگام خسوف کامل، عبور نور خورشید از جو زمین و شکست نور بدرون مخروط سایه است که در این رویداد بر اساس خاصیت ویژه ای،نور قرمز عبور و در مخروط سایه زمین حضور دارد.

فضای بیکران

این عکسی است که هوا فضای ویجر از زمین گرفته است. عکسی که زمین را در فضای بیکران نشان می دهد. کارل ساگان فضانورد آمریکایی کتابی با همین عنوان نوشته است. در قسمتی از این کتاب می خوانیم:

دوباره به این نقطه نگاه کنید. همین جاست. خانه اینجاست.ما اینجاییم. تمام کسانی که دوستشان دارید تمام کسانی که می شناسید٬ تمام کسانی که تابحال چیزی در موردشان شنیده اید٬ تمام کسانی که وجود داشته اند٬ زندگی شان را در اینجا سپری کرده اند. برآیند تمام خوشی ها و رنج های ما در همین نقطه جمع شده است. هزاران مذهب٬ ایدئولوژی و دکترین اقتصادی که آفرینندگانشان از صحت آنها کاملا مطمئن بوده اند٬ تمامی شکارچیان و صیادان٬ تمامی قهرمانان و بزدلان٬ تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن٬ تمامی پادشاهان و رعایا٬ تمامی زوج های جوان عاشق تمامی پدران و مادران٬ کودکان امیدوارمخترعان و مکتشفان٬ تمامی معلمان اخلاق٬ تمامی سیاستمداران فاسد٬ تمامی «ابرستاره ها»٬ تمامی رهبران کبیر٬ تمامی قدیسان و گناهکاران در تاریخِ گونه ما٬ آنجا زیسته اند٬ در این ذره غبار که در فضای بیکران در مقابل اشعه خورشید شناور است. زمین ذره ای خرد در مقابل عظمت جهان است. به رودهای خون که توسط امپراطوران و ژنرال ها بر زمین جاری شده٬ البته با عظمت و فاتحانه٬ بیاندیشید. این خونریزان٬ اربابان لحظاتی از قسمت کوچکی از این نقطه بوده اند. به بی رحمی های بی پایانی که ساکنان گوشه ای از این نقطه٬ توسط ساکنان گوشه دیگر (که از این فاصله نمیتوان آنها را از هم بازشناخت) متحمل شده اند بیاندیشید٬ چقدر اینان به کشتن یکریگر مشتاقند٬چقدر با حرارت از یکدیگر متنفرند. تمامی شکوه و جلال ما٬ تمامی حس خود مهم بینی بی پایان ما٬ توهم اینکه ما دارای موقعیتی ممتاز در پهنه گیتی هستیم٬ به واسطه این عکس به چالش کشیده می شود. سیاره ما لکه ای گم شده در تاریکی کهکشانهاست. در این تیرگی و عظمت بی پایان٬ هیچ نشانه ای از اینکه کمکی از جایی میرسد تا ما را از شر خودمان در امان نگاه دارد٬ دیده نمیشود.


زمین تنها جای شناخته شده است که قابلیت زیست دارد. هیچ جایی نیست٬ حداقل در آینده نزدیک که گونه بشر بتواند به آنجا مهاجرت کند. مشاهدات٬ بله٬ استقرار٬ هنوز نه. خوشتان بیاید یا نه٬ زمین تنها جایی است که می توانیم روی پای مان بایستیم. گفته شده که فضانوردی تجربه ای است شخصیت ساز که فرد را فروتن می سازد. شاید هیچ تصویری بهتر از این٬ غرور ابلهانه و نابخردانه نوع بشر را در دنیای کوچکش به نمایش نگذارد. برای من٬ این تصویر تاکیدی است بر مسئولیت ما در جهت برخورد مهربانانه تر ما با یکدیگر٬ و سعی در گرامی داشتن و حفظ کردن این نقطه آبی کمرنگ٬ تنها خانه ای که تاکنون شناخته ایم.

آهای زمین چند سالته؟

هنگامی که صحبت سن و سال شما می‌شود، احتمالا در محاسبه ان دچار اشتباه نمی‌شوید. اما وقتی حساب‌کردن سن کره‌ زمین مطرح باشد، کار بسیار سخت‌تر می‌شود. پیش از آنکه روش تاریخ‌گذاری رادیوسنجی به وجود آید، تعیین سن کره زمین تنها در حیطه حدس و گمان  قرار می‌گرفت. تا همین یک قرن پیش بسیاری عمر آن را تنها چند هزار سال می‌دانستند و لرد کلوین فیزیکدان در اواخر قرن نوزدهم عمر عمر زمین را  100 میلیون سال تخمین زد. ماری کوری در سال 1898 پدیده رادیواکتیویته را کشف کرد، که در آن اتم‌های ناپایدار انرژی خود را از دست می‌دهند، یا به عبارت دیگر با پرتوتابی به شکل ذرات یا امواج الکترومغناطیسی متلاشی می‌شوند. ارنست راترفورد فیزیکدان در سال 1904 نشان داد که چگونه پدیده تلاشی اتمی می تواند به عنوان ساعتی برای تاریخ‌گذاری سنگ‌های قدیمی به کار رود. در همان هنگام آرتور هولمز(1890 – 1964) که در حال اخذ درجه زمین‌شناسی از کالج امپریال علوم در لندن بود، تکنیکی را به وجود آورد که با استفاده از روش سنجش نسبت اورانیوم - سرب در  سنگ‌ها، آنها  را تاریخ‌گذاری می‌کرد. هولمز با به کار بردن این تکنیک بر روی قدیمی‌ترین سنگ‌ها پیشنهاد کرد که عمر کره زمین دست کم 1.6 میلیارد سال است. هولمز در گزارش یافته‌هایش که در سال 1913 در نشریه Nature  منتشر شد، در مورد پذیرش نه چندان مشتاقانه یافته‌هایش نوشت:‌ "زمین شناسی که تا ده سال پیش ا ز کوتاهی زمان در اختیار برای تحول قشر کره زمین ناراضی بود، اکنون با زمان بسیار طولانی که با آن مواجه است، حتی بیشتر ناراضی است." عمر کره زمین از آن زمان برای ده‌ها سال همچنان موضوعی مورد بحث باقی ماند. از آن هنگام به بعد چندین تجدیدنظر در این برآورد عمر زمین به عمل آمده است. در دهه 1920 عمر کره زمین به 3 میلیارد سال رسانده ‌شد، که حتی از تخمین‌های ان موقع از عمر کل جهان یعنی حدود 1.8 میلیارد سال هم طولانی‌تر بود! بهترین تخمین عمر زمین بر اساس تاریخ‌گذاری رادیوسنجی قطعات به دست آمده از شهابسنگ آهنی "دره دیابلو" است. دانشمندان بر اساس این قطعات محاسبه کرده‌‌اند که فراوانی نسبی عناصری را محاسبه کرده‌اند که در نتیجه تلاش اورانیوم در طول میلیاردها سال تشکیل شده‌اند. بالاخره در دهه 1960 بود که عمر جهان نهایتا مورد تجدیدنظر قرار گرفت و با فاصله زیادی در فراسوی عمر کره زمین قرار گرفت که در آخر به سن واقعی‌‌اش یعنی 4.56 میلیارد سال رسیده بود. و جهت مزید اطلاع اکنون عقیده  بر این است که جهان13.7 میلیارد سال پیش به وجود آمده است.

ماه تمام شد!!!!:(

اگربرای خیام، ماه «آیینه زمان» بود و برای حافظ یادآور روز قیامت و «کشته خویش»، اگر سرخ‌پوست‌های قبیله سیوکس، ماه را خواهر خود می‌دانستند... اگر در ژاپن قهرمانان قصه‌ها از ماه به زمین می‌آمدند، اگر لی‌بو- شاعر بزرگ چین- به این دلیل شاعر خوبی بود که بیشتر از هر کسی درباره ماه شعر گفته بود، اگر دانته یکی از طبقات بهشتش را در ماه توصیف می‌کرد، اگر یوهان کپلر و ویلیام بلیک و لورکا و ژول‌ورن همگی آرزوی سفر به کره ماه را داشتند، اگر و... اگر تا دیروز ماه ماهیتی اسطوره‌ای و افسانه‌ای داشت و منبع الهام هنر برای بشر بود، حالا دیگر ماه هیچ‌کدام از اینها نیست؛ حالا ماه یک وسیله اقتصادی و کسب درآمد است. بشر امروز، مثل نیاکان‌اش رمانتیک نیست؛ اهل حساب و کتاب است و دو دو تا چهار تا. او هر چیزی را می‌خرد و می‌فروشد؛ حتی منبع الهام پدران‌اش را. باور نمی‌کنید؟ این گزارش را بخوانید و ببینید که تا به حال 2میلیون نفر زمین ماه را خریده‌اند. حواستان هست؟ 2میلیون نفر. وقتی نیروانا روی ملودی و آهنگ تنظیم‌شده دیوید بووی، یکی از ماندگارترین ترانه‌های راک قرن بیستم را می‌خواند، هنوز یک افسانه بود. «مردی که جهان را فروخت» را عــرض می‌کنیم؛ همــان T he man who sold the world. شاید آن زمان کسی باور نمی‌کرد جز زمین‌های خاکی سیاره‌ای که رویش زندگی می‌کنیم، نقطه دیگری از جهان عظیم پیرامون‌مان قابل خرید و فروش باشد. اما کمتر از یک دهه بعد، جناب دنیس هوپ آمریکایی، لااقل به‌طور موقتی روی این تصور خط بطلان کشید. چطوری؟ با راه‌اندازی آژانس مجازی معاملات زمین‌های کره ماه! باور بفرمایید قضیه شوخی نیست. آقای هوپ با این ابتکار تابه‌حال میلیون‌ها دلار به جیب زده است. به نظر او آدم منصفی می‌رسد و زمین‌های معلق قمر خوشگل کره زمین را ارزان قیمت گذاشته است؛ آن‌قدر که اگر شما از گرانی زمین و خانه روی کره خودتان خسته شده‌اید و امیدی هم به وام‌های 18میلیونی خرید مسکن و وام‌های 36میلیونی ساخت مسکن و خانه‌های 99ساله و امثالهم ندارید، خیلی راحت می‌توانید دست به جیب شوید و حدود 4هزار مترمربع (معادل یک «آکر ») زمین کره ماه را با 20 دلار از حضرت هوپ بخرید و سند به‌نام دریافت کنید؛ یعنی متری حدود 5 تا تک‌تومانی. مناسب است، نه؟ فکر نمی‌کنیم کویر لوت را هم به این قیمت بتوانید بخرید! صاحب ندارد، پس مال ماست فکر می‌کنید آقای هوپ حق فروش ماه را از کجا برای خودش آورده؟ خیلی ساده؛ او ادعا می‌کند در معاهده بین‌المللی مکان‌های فضایی- که در سال 1967 در سازمان ملل به ثبت رسیده و بیش از 98 کشور دنیا ازجمله تمام آنهایی که امکانات فضانوردی دارند آن را امضا کرده‌اند- یک سوراخ یا ابهام حقوقی پیدا کرده و از این گذرگاه توانسته زمین‌های کره ماه را بفروشد. معاهده کذا حق مالکیت و سلطه حقوقی بر مکان‌های فضایی را برای هیچ کشور و حکومتی مجاز نمی‌داند. حالا آقای هوپ مدعی است که ما کشور یا حکومت نیستیم؛ ما اشخاص حقیقی هستیم. به همین سادگی! خودش می‌گوید: «در حقیقت اینها سرزمین‌هایی بدون صاحب هستند. کاری که من می‌کنم دقیقا همان کاری است که نیاکان‌مان در قرون گذشته انجام می‌دادند. مگر وقتی از اروپا سفر می‌کردند و قاره یا سرزمینی جدید می‌یافتند، آن را به دیگران نمی‌فروختند؟». به ادعای هوپ، او تاکنون چیزی حدود 6/1میلیون کیلومتر مربع از ماه را فروخته (یعنی تقریبا معادل مساحت کشور خودمان) و هنوز 32میلیون کیلومتر مربع دیگر برای خیل عظیم مشتاقان و علاقه‌مندان وجود دارد که روزانه حدود 1500 قطعه از آن به فروش می‌رسد. لابد می‌پرسید نحوه انتخاب این زمین‌ها توسط خریدار یا فروشنده به چه صورت است؟ قطعا نباید خیلی پیچیده باشد چون ملت اطلاع دقیقی از وضعیت جغرافیایی و دمایی ماه ندارند و عواملی مثل آب و هوای مطبوع، دسترسی به دریاها و رودخانه‌ها، نزدیکی به جنگل و بیشه‌زار و طبیعت سرسبز و دلپذیر و فرح بخش و این‌طور چیزها هم در کره ماه محلی از اعراب ندارد. بنابراین کافی است که آقای هوپ مثل زبل‌خان چشمانش را ببندد و دستش را روی نقشه ماه دراز کند تا انگشتش به هر کجا خورد ، همان جا را فی‌المجلس به نام خریدارش سند منگوله دار شش‌دانگ بزند (باور کنید این حرف‌ها حقیقت دارد!). البته هوپ واقعا آدم متواضعی است؛ «قبول دارم. این کار خیلی علمی نیست و بیشتر به یک سرگرمی جذاب شبیه است». این سرگرمی جذاب تا به حال بیش از 9 میلیون دلار به جیب هوپ سرازیر کرده! همه ساده‌لوح‌های عالم حالا فکر می‌کنید خریداران ساده‌لوح ماه چه کسانی باشند؟ نه، صبر کنید، نباید این‌قدر راحت صفت «ساده‌لوح» را به این افراد اطلاق کرد چراکه بینشان چند تا از ستاره‌های هالیوود مثل تام کروز، هریسون فورد، جان تراولتا و ادی‌مورفی، همچنین شرکت‌های معتبری مثل هتل‌های زنجیره‌ای هیلتون (چه می‌کنه این پاریس هیلتون با پولش!) و ماریوت، کارمندان ناسا و حتی 2تا از رؤسای جمهور اسبق ایالات متحده مثل رونالد ریگان و   جیمی کارتر هم به چشم می‌خورند؛ مضاف بر اینکه جورج بوش هم اعلام کرده بدش نمی‌آید بخشی از سرمایه‌اش را بر سر این کار قمار کند! بوش البته برای تصاحب و بهره‌برداری از ماه برنامه‌های دیگری هم دارد؛ او 4 سال پیش از آمریکایی‌ها خواسته که باید تا سال 2017 به ماه بروند و تلاش کنند تا امکان زندگی درازمدت در آنجا برای انسان‌ها را فراهم آورند. دکتر جان کانلی- از مهندسین ناسا- در این باره می‌گوید: «ما اکنون از یک اقامت 3‌روزه در ماه حرف نمی‌زنیم؛ ما می‌خواهیم یاد بگیریم چطور می‌شود آنجا زندگی کرد». البته ایشان درمورد اینکه کی می‌شود خط اتوبوس، مترو یا لااقل مونوریل بین زمین و ماه را برقرار کرد، حرفی نزده است. مریخ را هم می‌فروشیم آقای هوپ کارش را از سال 1980 شروع کرد. او در نیوجرسی دفتری زد به اسم «سفارت ماه» یا Lunar  embassy. او که پیش از این، عروسک‌گردان تئاتر بود، در چند سال اول مشتری چندانی نداشت اما وقتی سال 2005 در یک برنامه تلویزیونی با عنوان «کلاه‌برداری فضایی» حاضر و متهم شد، بلافاصله کارش گرفت؛ طوری که حالا این آقا کلی سایت و بنگاه مجازی هم در اینترنت راه‌اندازی کرده‌ که به این امر شریف مشغولند و برای خریداران و فروشندگان، اشتغال توأمان ایجاد می‌کنند؛ سـایــت‌هــایــی مـثل Lunarregistry.com، Moonestates.com و Lunarlandowner.com. طبق آمار این سایت آخری، تاکنون قطعات تفکیک‌شده‌ای از کره ماه به بیش از 2 میلیون نفر از 176 کشور دنیا فروخته شده است. رکورددار مالکین زمین در کره ماه  آلمانی‌ها هستند و بعد از آن سوئدی‌ها، انگلیسی‌ها و لهستانی‌ها. این سایت امکان خرید اینترنتی از هرجا و هر کشوری را هم به شما می‌دهد و تازه درصورت انصراف شما بعد از خرید، تا 60 روز بعد پولتان را هم برمی‌گرداند. جالب اینجاست که هوپ و شرکا، قرار است از ابتدای سال 2008، زمین‌های مریخ، زهره و زحل را هم بفروشند. قیمت پایه برای هر آکر از زمین مریخ هم 14 دلار درنظر گرفته شده. ماه را جدی بگیریم برای اینکه بدانید قضیه خفن‌تر از این حرف‌هاست، باید گزارشی که بانک سرمایه‌گذاری آمریکا-UBS- از این ماجرا آماده کرده را بخوانید. طبق این گزارش، رابطه‌ معناداری بین افزایش یا کاهش قیمت زمین در کره ماه و ارزانی و گرانی خانه در ایالات متحده وجود دارد! مثلا در فاصله سال های 97 تا 2001، بهای هر دو روند رو به رشد و صعودی داشته اما در میانه سال‌های 2002 و 2003 با یک افت شدید مواجه شده است؛ یا مثلا در دسامبر 2005، زمین ماه به گران‌ترین قیمت خود (37 دلار) رسید. 9 ماه بعد از آن، پیک قیمتی مسکن در ایالات متحده بود. بانک UBS حدس می‌زند با توجه به اینکه قیمت زمین در کره ماه در سال 2007 نزدیک به 40 درصد افزایش داشته و از 16 دلار به 5/22 دلار رسیده، احتمالا در آغازین ماه‌های سال 2008 قیمت خرید و اجاره مسکن در ایالات متحده زیاد شود.  بنابراین اگر تا به حال فکر مـی‌کــردید مــاه فقط روی جزر و مد دریاها اثر می‌گذارد، سخت در اشتباه بوده‌اید! به‌نظر می‌رسد ماه دیگر صرفا یک همسایه آسمانی که می‌شود رویش تحقیق کرد نیست. چینی‌های گران ایده دنیس هوپ آمریکایی انگار به مذاق چینی‌ها هم خوش آمده است. از سپتامبر 2005، چینی‌ها هم «سفارت ماه در چین» را راه انداخته‌اند و شروع به فروش زمین ماه کرده‌اند. این بار برخلاف مورد آمریکایی، فروشنده یک دانشمند علوم فضایی است به اسم لی جی که قبلا به فضا هم سفر کرده. او هر آکر از زمین ماه را 298یوآن (معادل 37 دلار آمریکا) می‌فروشد که حدودا 5/1برابر قیمت فروش همتای آمریکایی‌اش است. آمار فروش در چین اما اصلا کمتر از آمریکا نیست؛ طبق ادعای لی‌جی، هر روز به طور متوسط 12 نفر، 18 آکر از ماه را می‌خرند. ماه  در پاچه قبل از خریداران فعلی ماه، کسان دیگری هم بوده‌اند که آرزوی مالکیت این سیاره مرموز را داشته باشند. سال 1971- درست در اوج بحران‌های دهه70  آمریکا، دهه جنگ ویتنام، دهه هیپی‌ها و دهه راک اندرول- جوان تازه فارغ‌التحصیلی پیدا شد که به خاطر نداشتن کار، راه افتاده بود توی خیابان‌ها و صدا می‌زد: «ماه... ماه...ماه را می‌فروشم». شگرد باری مک‌آردل این بود که به مردم حیرت‌زده می‌گفت: «فکر می‌کنید به یک نفر در عمرش چند بار پیشنهاد خرید ماه را بدهند؟». مک آردل با این زبان‌بازی‌ها، توانست در فاصله 1971 تا 1981 ماه را در پاچه 170هزار نفر بکند. قیمت فروش او یک دلار برای هر آکر از ماه بود. آخرش هم مک آردل با یکی از همین خریداران ماه ازدواج کرد و به خواست او، این کار را گذاشت کنار. اما سود فروش ماه به همین جا محدود نشد؛ سال گذشته مک آردل کتاب خاطرات‌اش را منتشر کرد. کتاب «من ماه را فروختم» جزء پرفروش‌های آمریکا شد و خلاصه حالا مک‌آردل از برکت ماه، زندگی ماهی دارد. قانون چه می‌گوید؟ طبق بند اول «معاهده‌ مکان‌های فضایی» 1967 سازمان ملل، فضا متعلق به تمامی بشریت است. بند دوم هم می‌گوید که هیچ حکومت یا کشوری حق ادعای مالکیت یا سلطه بر آن را ندارد. این معاهده در حالی تنظیم شد و به امضا رسید که هنوز هیچ شخص حقیقی به فضا یا ماه سفر نکرده بود. طبق نظر بیشتر حقوق‌دان‌ها، با وجود اینکه حق مالکیت اختصاصی افراد بر کره ماه صریحا ممنوع نشده و با وجود اینکه به زعم بعضی‌ها «توافق‌نامه ماه» از نظر مالکیت خصوصی چالش برانگیز است، هیچ فرد حقیقی‌ای حق مالکیت بر ماه یا سایر اجرام آسمانی را ندارد. در واقع مانع اصلی برای تحقق این مالکیت این است که هیچ قانونی در این مورد نداریم و به طریق اولی مالکیتی هم نمی‌تواند به وجود بیاید یا تعریف شود. توافق‌نامه‌ ماه می‌گوید: «اکتشاف و بهره‌برداری از کره ماه تنها به قصد منفعت‌رسانی به تمامی کشورهای جهان و با موافقت دسته‌جمعی و عمومی آنها امکان‌پذیر است». با این حال نباید فراموش کرد که این توافق‌نامه را تنها 6 کشور امضا کرده‌اند و غول‌های بزرگ فضانوردی دنیا مثل روسیه و آمریکا و چین وقعی به آن ننهاده‌اند. سال 2004، «هیات مدیره انستیتو بین‌المللی قوانین فضایی» با صدور بیانیه‌ای، نسبت به ازدیاد روزافزون تمایل عمومی برای خرید زمین در ماه، ابراز دلسوزی و تاسف کرد و آن را افزایش امکان گمراهی مردم دانست. در این بیانیه آمده بود: «برای فروشندگان ماه کافی نیست تا به استناد قوانین ملی یا سکوت حکومت‌ها، کار خود را برحق بدانند. آنها از پیدا‌کردن عنوانی قانونی برای کاری که می‌کنند عاجزند». در خیلی از کشورها قوانینی وجود دارد که به افراد اجازه نمی‌دهد به راحتی ادعای مالکیت خصوصی هر سرزمین تازه‌یافته‌ای را داشته باشند. طبق این قوانین، اگر شما زمین جدیدی را پیدا کنید که تا پیش از آن پای دیارالبشری به آن نرسیده باشد، باید نیت خود از اشغال آنجا را هم بیان و اثبات کنید تا این حق به شما داده شود. مسئله‌ای که -لااقل هنوز- در مورد ماه و اجرام آسمانی عملی نیست. (واقعا اگر از کسی بپرسند برای چه می‌خواهی روی ماه زمین داشته باشی، چه جواب قانع‌کننده‌ای در چنته دارد؟) با درنظرگرفتن همه اینها، به نظر می‌رسد که اسناد و قباله‌هایی که به عنوان حق مالکیت ماه به فروش می‌رسند، تنها ارزش سمبلیک دارند. تعبیر شاعرانه روزنامه واشنگتن‌پست از این پدیده، جالب‌توجه است: «مردم می‌خواهند پولشان را برای یک رؤیای دست‌نیافتنی خرج کنند؛ رؤیایی که ارزش واقعی‌اش را فقط شب‌ها-وقتی مالکین‌اش به آسمان می‌نگرند و به آینده‌ای بهتر فکر می‌کنند- نشان می‌دهد. شاید به همین خاطر است که «سفارت ماه» توسط کسی راه اندازی شد که امید(Hope)  نام دارد.»

تکنولوژی‌های جدید برای آشکار کردن

دانشمندان معتقدند جهش کوانتومی در قدرت کامپیوترها و تولید تلسکوپ‌های جدید قدرتمند، به زودی "شبکه کیهانی" (cosmic web) جهان را آشکار خواهد کرد.

بر اساس نظریه "شبکه کیهانی"، جهان بوسیله رشته‌هایی نادیدنی از "ماده تاریک" احاطه شده است.

به گزارش خبرگزاری فرانسه در رشته مقالاتی که جمعه 4 ژانویه (14 دی) در مجله Science منتشر شد،اخترفیزیکدانان برجسته توضیح می‌دهند که چگونه تکنولوژی‌های جدید و تجربیاتی که در سال‌های آینده آغاز خواهند شد،روزنه جدیدی به منشاها و پیچیدگی‌های جهان خواهند گشود.

ابزارهای کنونی تصویری ناتمام از چگونگی زایش جهان  پس از مهبانگ (Big Bang) و در کنار هم باقی ماندن اجزای آن بوسیله کشش جاذبه‌ای "ماده تاریک"‌اسرارآمیز، ارائه می‌دهند.

اما این تصویر از لحاظ نقشه حقیقی  شبکه کیهانی که گفته می‌شود 100 میلیارد کهکشان شناخته‌شده جهان را در کناره هم نگه‌می‌دارد و یا توضیح جزئیاتی مانند چگونگی تشکیل و تعامل کهکشان‌ها با هم دقیق نیست.

اما به گفته نویسندگان مقالات مجله Science چندین طرح آینده این وضع را تغییر خواهد کرد.
کلود- آندره فوشه-ژیرو از دانشگاه هاروارد در یکی از این مقالات می‌نویسد: "ما در آستانه پیشرفتی فوق‌العاده  در این مورد به یمن رصدخانه‌‌های جدید در حال ساخت، پیشرفت‌های تئوریک به عمل آمده و پیشرفت‌ها در ابرکامپیوترها هستیم."

هنگامی که این طرح‌های جدید عملی شود،اخترفیزیکدانان خواهند توانست با استفاده از امواج رادیویی به گذشته بنگرند تا تصویری از روزهای تاریک جهان پیش از ستاره‌ها و سیاره‌ها به دست آورند.

فوشه-ژیرو می‌گوید: "مدت‌های درازی پیش از این جهان با هیدروژن خنثی پر شده بود، اما در نقطه‌ای اولین ستاره‌ها تشکیل شدند و جهان از وضع خنثی به وضع یونیزه تغییر حالت دارد و هیدروژن خنثی ناپدید شد."

 رصدخانه‌های امواج رادیویی با فرکانس پایین که در حال حاضر در حال طراحی یا ساخت هستند و تلسکوپ فضایی قدرتمند "جیمز وب"  که قرار است تا سال 2013 به فضا پرتاب شود، نشانه‌های هیدروژن خنثی را در کرانه‌های دوردست جهان جستجو خواهند کرد.

به گفته فوشه-ژیرو هر چه با این تلسکوپ‌ها به دروردست‌تر‌ها نگاه ‌کنید، جهان را در دوره‌های ابتدایی‌ترش خواهید دید. به گفته او اگر بتوان آنقدر به فواصل دوردست نگریست که این هیدروژن خنثی را یافت، اخترفیزیکدانان خواهند توانست ثابت کنند نظریه‌شان در مورد تشکیل جهان درست است.

یک طرح کلیدی دیگر در شرف اجرا آزمایش GAIA بوسیله سازمان فضایی اروپا است که نقشه حرکات بیش از یک میلیارد ستاره را در کهکشان ما از ابتدی سال 2011 اندازه خواهد گرفت.

رودریگو ایباتا از رصدخانه نجومی استراسبورگ فرانسه می‌‌نویسد این اندازه‌گیر‌هیا به همراه  پیشرفت‌های ترتیب‌دادشده در ابزارهای مورد استفاده در گردآوری مشاهدات نجومی باید به دانشمندان در دهه‌های آینده امکان توضیح چگونگی تشکیل کهکشان‌ها را بدهد.

 ایباتا می‌نویسد: "ما برای اولین بار قادر خواهیم بود ستاره‌هایی را که مدت‌ها پیش متفرق‌شده از رویدادهای تجمعی قدیمی،دوباره به هم  بپیوندیم،به طور کامل کهکشان راه شیری را تشریح کنیم و تاریخ آن را معین کنیم. آنگاه خواهیم توانست تعیین کنیم تا چه حدی این کهکشان از کهکشان‌های کوتوله‌‌ای تشکیل شده است که از طریق شبکه کیهانی به درون آن سقوط کرده‌اند."

یک پیشرفت مورد انتظار دیگر، کشف "باریون‌"‌های گم‌شده‌ای است، که پروتون‌ها و هسته‌های اتمی هستند که ستاره‌ها، سیاره‌ها و حتی انسان‌ها از آنها ساخته شده‌اند.
اخترفیزیکدانان در حال حاضر تنها می‌‌توانند حدود نیمی از توده باریونی را که باید بر اساس مدل استاندارد جهان موجود باشد، شمارش کنند. تصور می‌رود که بقیه این باریون‌ها در "شبکه‌ای از یک واسطه بسیار داغ بین‌کهکشانی پنهان شده باشد."

به  گفته فابریتسیو نیکاسترو از دانشگاه هاروارد یافتن این بایرون‌های مفقودشده و به این ترتیب ایجاد موجودی کاملی از احتمالا تنها جزء قابل شناسایی بودجه ماده- انرژی جهان برای تایید یا رد مدل استاندارد کیهان‌شناختی تعیین‌کننده است.

او می‌نویسد:" ابداع  ابزارهای با وضوح بالای رصد اشعه ایکس و اشعه ماورای بنفش به اخترفیزیکدان‌ها اجازه خواهد اد که ردیابی بایرون‌های کیهانی را آغاز کنند."