زحل به دور خود می‌چرخد

                                               به نام او

سیاره شناسان امریکایی با بررسی تصاویر جدید کاوشگر کاسینی نشان دادند که سیاره زحل نیز همانند دیگر سیارات منظومه شمسی در یک جریان مدور به دور خود می چرخد. سیاره شناسان دانشگاه جان هاپکینز که نتایج تحقیقات خود را در مجله نیچر منتشر کرده اند با کمک تصاویر استثنایی کاوشگر کاسینی از زحل کشف کردند که این سیاره نیز همانند سایر سیارات منظومه شمسی در یک جریان مدور از جریان های الکتریکی به دور خود می چرخد. به گفته این دانشمندان زمین طی فازهای اصلی توفان های ژئومغناطیس به دور خود می چرخد. از ۹۰ سال قبل تاکنون فرضیه یی ارائه شده بود که براساس آن زحل نیز در شرایط مشابهی قرار دارد اما تاکنون این فرضیه تایید نشده بود. اکنون این دانشمندان با بررسی تصاویر کاوشگر کاسینی که از مگنتوسفر استوایی زحل تهیه کرده است، این فرضیه را تایید کردند.

اخترشناسان به منبع ضدماده در کیهان پی بردند

                                                    به نام او

اخترشناسان از کشف منبع یک ابر بسیار بزرگ ضد ماده در کیهان خبر دادند.
ضد ماده که به محض تماس با ماده آن را نابود می‌کند پدیده نادری در کیهان به نظر می رسد. برای چندین دهه دانشمندان سرنخ‌هایی از وجود یک ابر بسیار بزرگ ضد ماده که در فضا سرگردان بود در دست داشتند اما نمی دانستند که این ابر از کجا منشاء می‌گیرد.
اکنون منبع اسرار آمیز این ابر ضد ماده کشف شده است: ستاره‌هایی که توسط سیاهچاله ها و ستاره‌های نوترونی متلاشی می شوند.
در حالی که سامانه‌های پیش رانش از سوخت ضد ماده تا این زمان فقط موضوعاتی در حد داستان‌های علمی تخیلی هستند اما ضد ماده کاملا واقعی است.
تمامی ذرات اولیه، ماننده پروتون‌ها و الکترونها، قرینه هایی از ضد ماده از جرم مشابه با بار متضاد دارند. برای مثال، ضد ماده مخالف یک الکترون که پوزیترون نامیده می شود دارای بار مثبت است.
زمانی که یک ذره با ضد ذره خود برخورد می کند یکدیگر را نابود می کنند و طی این فرایند یک انفجار انرژی مانند پرتوهای گاما آزاد می‌شود. در سال ۱۹۷۸، تجهیزات ردیابی پرتوهای گاما که با استفاده از بالن به آسمان فرستاده شدند یک نوع پرتو گاما را ردگیری کردند که از فضا منشا می گرفت. به نظر می‌رسید که برخورد الکترون‌ها با پوزیترون‌ها باعث انتشار این پرتو می‌شد و این بدان معنی بود که در فضا ضد ماده وجود داشت.
ظاهرا این پرتوهای گاما از یک ابر ضد ماده که حدود صد هزار سال نوری پهنا داشته و هسته کهکشان راه شیری را احاطه کرده بود منتشر می شده است. این ابر غول آسا با پرتوهای گاما و انرژی برابر صد هزار خورشید می درخشد.
اینکه دقیقا چه عاملی باعث ایجاد ضد ماده می شد برای چندین دهه یک راز باقی مانده بود. ستارهای در حال انفجار و ماده تاریک از جمله مظنونین بودند.
اکنون، یک گروه تحقیقاتی بین المللی با چهار سال مطالعه داده های ماهواره بین المللی آزمایشگاه اخترفیزیک پرتو گاما از آژانس فضائی اروپا مظنونان اصلی را به دقت تعیین کرده است. به نوشته پارس اسکای، این یافته های جدید پیشنهاد می کنند که این پوزیترون‌ها اساسا از ستاره‌هایی که توسط سیاهچاله ها بلعیده می‌شوند و همچنین ستاره‌های نوترونی تولید می‌شوند.
زمانی که یک سیاهچاله یا یک ستاره نوترونی یک ستاره را نابود می کنند مقادیر عظیمی پرتو آزاد می شود. دانشمندان بر این باورند که وقتی الکترونها و پوزیترون‌ها در زمان نابود شدن، پرتوهای گامای آشکار گر را منتشر می کنند، این پرتوهای گاما نیز می توانند با ترکیب شدن، الکترون و پوزیترون تولید کنند تا مکانیسم ایجاد ابر ضد ماده را فراهم کنند.
بر اساس محاسبه پژوهشگران یک ستاره نسبتا عادی که توسط سیاه‌چاله یا ستاره نوترونی متلاشی می شود قادر است صد هزار بیلیون بیلیون بیلیون بیلیون پوزیترون (عدد یک با چهل و یک صفر) در ثانیه تولید کند.

انتشار انرژی از یک کوتوله سفید

                                              به نام او

دانشمندان امریکایی و ژاپنی از مشاهده میزان بالای انرژی حاصل از یک ستاره کوتوله سفید شگفت زده شدند. این دانشمندان از مشاهده یک ستاره کوتوله سفید موسوم به AE Aquarii خبر دادند که پالس هایی از پرتوهای ایکس با انرژی بالا را به هنگام چرخش به دور محور خود متصاعد می کنند. ناسا اعلام کرد که این یافته ایده های قبلی دانشمندان، مبنی بر اینکه کوتوله های سفید لاشه های ستاره یی بی حرکتی هستند که به آرامی سرد شده و از بین می روند را به چالش کشیده است. این کشف جدید توسط «سوزاکو» (آژانس اکتشاف هوافضای مشترک ژاپن و رصدخانه پرتو ایکس ناسا) صورت گرفته است. ناسا اعلام کرد اخترشناسان تصور می کنند که میدان های مغناطیسی قدرتمندی ذرات باردار را در خود نگه می دارند و سپس آنها را با سرعتی نزدیک به سرعت نور به خارج پرتاب می کنند. وقتی این ذرات با میدان مغناطیسی تعامل پیدا کنند از خود پرتوهای ایکس منتشر می کنند.

کشف دو کهکشان جدید، راه‌گشای درک اسرار کهکشان «راه شیری»

                                                به نام او

دو اخترشناس آمریکایی به تازگی کهکشان‌های جدیدی را شناسایی کرده‌اند که سرنخ‌هایی را درباره تکامل کهکشان «راه شیری» در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
کاریل گرونوال، استادیار تحقیقاتی ارشد دانشگاه ایالتی پن و اریک گاوسیر، استادیار دپارتمان فیزیک و اخترشناس دانشگاه روتگرز خبر این کشف تازه را در کنفرانس هفته جاری در تگزاس اعلام کردند.
این کهکشان‌ها توسط تلسکوپ فضایی هابل مشاهده شده‌اند.
به گفته این دو منجم، کهکشان‌های کشف شده از ابتدایی‌ترین کهکشان‌های شکل گرفته در کائنات هستند که زمانی که کائنات تنها دو میلیارد سال سن داشت، تشکیل شده‌اند.
این کهکشان‌ها بسیار کوچکتر از کهکشان راه شیری بوده و حدود ۱۰ درصد اندازه و ۵ درصد چگالی کهکشان راه شیری را دارند.
این پژوهشگران می‌گویند کشف این اجرام آسمانی و درک این که آنها مرحله‌ای در تکامل کهکشان ما هستند، کلیدی برای کشف فسیلی اصلی در مسیر تکامل بشر است.

صدها سیاه چاله تک رو در کهکشان راه شیری سرگردانند!

                                               به نام او

دانشمندان علم نجوم احتمال می دهند که صدها سیاه چاله تک رو که هر کدام هزاران بار انبوه تر از خورشید هستند در حال پرسه زدن در کهکشان راه شیری باشند. به گزارش ایسنا، به گفته اخترشناسان این سیاه چاله های سرگردان تهدیدی برای زمین محسوب نمی شوند. سیاه چاله ها مناطقی در فضا هستند که قوه جاذبه آنها چنان شدید است که حتی نور هم نمی تواند از آن بگریزد و داخل سیاه چاله به دام می افتند. اخترشناسان هم اکنون شواهد علمی در اختیار دارند مبنی بر اینکه سیاه چاله های کوچک، ۱۰۰ بار کوچکتر از خورشید ما در کهکشان راه شیری، زمانی ایجاد می شوند که ستاره های غول پیکر در یک ابر نواختر منفجر می شوند. همچنین شواهد مشابهی وجود دارد که نشان می دهد سیاه چاله های بسیار عظیم باید در مرکز بیشتر کهکشان ها وجود داشته باشند. چگالی و تراکم این سیاه چاله ها میلیون ها و بلکه حتی میلیاردها بار بزرگتر از خورشید است. اخترشناسان دانشگاه وندربلت آمریکا با استفاده از ابررایانه ها، برخورد انواع مختلف این سیاه چاله ها را شبیه سازی کرده اند. هر سیاره یا ستاره یا حتی منظومه ای که در سر راه این سیاه چاله ها قرار گیرد کاملا بلعیده خواهد شد.

سیارک به مریخ نخواهد خورد

                                            به نام او

خبری دیگر از منظومه شمسی

خبری داغ از مریخ

دانشمندان می‌گویند امکان برخورد مریخ با سیارکی که به آن نزدیک می‌شد،عملاً رد شده‌است.
به گزارش آسوشیتدپرس برنامه "اشیای نزدیک زمین" (NEO) در " آزمایشگاه رانش جت" ناسا در وب‌سایت آن اعلام کرد اندازه‌گیر‌ی‌ها در مورد مسیر سیارک ۲۰۰۷ WD۵ که از چهار رصدخانه انجام شده است، تردیدها در مورد نحوه نزدیک شدن آن به مریخ در ۳۰ ژانویه (۱۰ بهمن) را برطرف کرده است، به طوری که اکنون احتمال برخورد آن به این سیاره به یک در ۱۰۰۰۰ کاهش یافته است.
دانشمندان اعلام کردند که بر اساس بهترین تخمین‌ها این سیارک از فاصله ۲۵۰۰۰ کیلومتری مریخ و در بدترین حالت از فاصله ۳۹۰۰ کیلومتری سیاره سرخ خواهد گذشت.
این سیارک در نوامبر (آبان) گذشته کشف شد. مشاهدات اولیه مدار آن احتمال برخورد آن را با مریخ را در حد ۱ در ۲۵ تعیین کرده بود.
این سیارک آنقدر بزرگ است که در صورت اصابت به مریخ حفره‌ای ۸۰۰ متری در سطح سرد و غبار آلود مریخ ایجاد می‌کرد.
برنامه NEO به طور معمول به سیارک‌ها و ستاره ‌های دنباله‌داری را ممکن است خطری برای کره زمین ایجاد کنند، ردیابی می‌کند.

همشهری آنلاین

عکس روز ۴ ژانویه ۲۰۰۸

عکس روز ۳ ژانویه سال ۲۰۰۸

عکس روز ۲ ژانویه سال ۲۰۰۸

عکس منتخب روز ۱ ژانویه سال ۲۰۰۸