گذشت ۴۰۰سال از ساخت اولین تلسکوپ و نامگذاری سال ۲۰۰۹ به نام نجوم

                                                  به نام او

مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیشنهاد "یونسکو" مبنی بر معرفی سال ۲۰۰۹ به عنوان سال نجوم را تصویب کرد.
یونسکو، سازمان علمی آموزشی ملل متحد در دسامبر ۲۰۰۵ پیشنهاد معرفی سال ۲۰۰۹ به عنوان سال "نجوم" را مطرح کرد که اکنون پس از گذشت دو سال این پیشنهاد در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد.
در حقیقت علت انتخاب سال ۲۰۰۹ به عنوان سال نجوم، سال ۱۶۰۹ میلادی است. ۱۶۰۹ مهمترین سال در تاریخ نجوم دنیا است، به طوری که در این سال گالیه اولین تلسکوپ تاریخ را به طرف آسمان گرفت و توانست دهانه ها و حفره های موجود در سطح ماه، مراحل رویت زهره، قمرهای مشتری و ذرات گرد و غبار کهکشان راه شیری را نشان دهد.
به همین منظور قرار است پس از گذشت ۴۰۰ سال از این رویداد تاریخی، علم نجوم که منجر به تغییر تاریخ فرهنگ جوامع انسانی شد جشن گرفته شود.
یونسکو مراسم این سال را با همکاری اتحادیه بین المللی نجوم و رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) برگزار می کند.
تاکنون ۹۹ کشور و ۱۴ سازمان بین المللی فعال در ارتباطات و آموزش علمی، توافقنامه برگزاری مراسم سال جهانی نجوم را به امضا رسانده اند.
هدف اصلی IYA۲۰۰۹ (سال بین المللی نجوم ۲۰۰۹) کمک به مردم تمام دنیا برای کشف دوباره جایگاه و نقش خود در هستی است.
برخی از اقدامات و مراسم پیش بینی در این سال به شرح زیر است:
"۱۰۰ ساعت نجوم" یک پروژه جهانی است که نتایج بزرگترین رصدهای نجوم را به منظور نزدیکی بیشتر مردم دنیا با رصدهای تلسکوپی در وب ارائه می کند.
The Galileoscope)گالیه اسکوپ) امکان ساخت یک تلسکوپ کوچک را برای کسانی که می خواهند اولین رصد خود را در آسمان انجام دهند، پیش بینی می کند.
Cosmic Diary )دفتر خاطرات کیهانی) امکان راه اندازی یک وبلاگ را فراهم می کند که در آن ستاره شناسان حرفه ای زندگی روزانه کاری خود را به صورت متن و تصویر در آن نقل می کنند. 

 The Portal to the Universe) پرتالی به سوی هستی) یک پرتال اینترنتی است که منابع نجوم را روی شبکه در دسترس قرار می دهد. این منابع چندرسانه ای بر پایه نجوم شامل تصاویر، فیلم و اخبار می شوند.
"او یک ستاره شناس زن است" (She is an [e-mail]) که به بررسی فعالیتهای ستاره شناسان زن می پردازد. در حقیقت از هر ۴ ستاره شناس یک نفر زن است.
▪ Dark Sky Awareness )شناخت آسمان تاریک): هدف از اجرای این پروژه محافظت آسمان ستاره ای از آلودگی است▪ Astronomy and World Heritage )نجوم و میراث دنیا): یونسکو و اتحادیه بین المللی نجوم به منظور شناسایی و ارزیابی اماکن و ساختارهای مرتبط با تاریخ نجوم این پروژه را اجرا می کنند.
▪ Galileo Teacher Training Programme )برنامه آموزشی گالیه برای تربیت معلم): در این برنامه کارگاههای آنلاینی به منظور تربیت معلمان نجوم برگزار می شود. همچنین این برنامه امکان خرید تلسکوپهای نوری و رادیویی، دستکاری تصاویر دیجیتالی و استفاده از نرم افزارهای نجوم را برای معلمان نجوم فراهم می کند.
▪ Universe Awareness )شناخت هستی): این پروژه بین المللی با هدف نزدیکی بیشتر کودکان به زیباییهای هستی از طریق بازیهای رایانه ای، آهنگ، آزمایشات دستی و پویانمایی اجرا می شود.
The Universe from the Earth )هستی از طرف زمین) نمایشگاه زیباترین تصاویر نجوم است که با تلسکوپهای فضایی و زمینی گرفته شده اند.
▪ Developing Astronomy Globally )توسعه جهانی نجوم) پروژه ای است که یک سری از اقدامات را در کشورهایی که در آنها تحقیقات ستاره شناسی هنوز توسعه زیادی نیافته است، اجرا می کند.

منم پیشاپیش این سال و نام گذاری این سال به نام نجوم را از طرف خودم و اعضای گل و دوست داشتنی دنباله دار به تمام دوستداران آسمان شب تبریک عرض می کنم

شناسایی میدان مغناطیسی قوی در یک ستاره کوچک

 به نام او

گروهی از دانشمندان آمریکایی با بررسی یک ستاره کوچک در فاصله ۳۵ سال نوری از صورت فلکی حارس الشمال کشف کردند که این ستاره سرد و کوچک دارای یک فعالیت مغناطیسی بسیار شدید است.
براساس مدلهای ستاره ای کنونی، ستاره های کوچک نسبت به ستاره های بزرگ ساختار و فعالیت ساده تری دارند و میدان مغناطیسی این ستاره ها به جای اینکه شبیه به میدان مغناطیسی ستاره ای مثل خورشید باشد، بیشتر شبیه به میدان زمین است.
اما اکنون ستاره شناسان "دانشگاه پرینستون" یک ستاره کوچک با شناسه TVLM۵۱۳-۴۶۵۴۶ را کشف کرده اند که از نوع طیفی M بوده و در فاصله ۳۵ سال نوری از صورت فلکی " حارس الشمال" واقع شده است.
جرم این ستاره ۱۰ درصد کمتر از جرم خورشید است و این ستاره شناسان موفق شدند با کمک تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا، تلکسوپ فضایی سوئیفت، تلسکوپ طیف مرئی "جیمینی" و آنتنهای "تلسکوپ بسیار عریض" به نتایج جالبی در خصوص ویژگیهای این ستاره کوچک دست یابند.
براساس گزارش ساینس دیلی، نتایج این تحقیقات که قرار است در شماره ماه فوریه ۲۰۰۸ مجله Astrophysical Journal منتشر شود، نشان می دهد که این جرم آسمانی بسیار کوچک برخلاف تصور از یک میدان مغناطیسی بسیار قوی برخوردار است.
بررسی تشعشات این ستاره در طول موجهای رادیویی نشان داد که در تنظیم انتشار عمیق این تشعشات، لامپهای انرژی در مدت چند دقیقه روشن می شوند که نتایج این پدیده به منزله اتصال دوباره مغناطیسی در تاج ستاره ای است.
همچنین این لامپها با تشعشات اشعه ایکس نیز همراه می شوند. این مسئله تائید می کند که میدان مغناطیسی این ستاره بسیار شدیدتر از مدلهای رایج فعلی است.

معجزه ای در قرآن

                                                        به نام او

سلام بر دوستان آسمونی

بدون مقدمه بگم:برای تحقیق درس معارف موضوع نجوم در قرآن را انتخاب کردم.خلاصه کارمو شروع کردم،به یه چیزایی رسیدم که دهنم مونده باز،که قرآن چه چیزهایی گفته در مورد علم ستاره شناسی،که من نمیخوام لو بدم تا بعد از امتحان و تحویل تحقیق به استاد.

سرتونو درد نیارم

یه چیزایی پیدا کردم که نمیشه رو کاغذ نوشت،البته خیلی دوست داشتم تو تحقیقم جای بگیرن،آخه فایل صوتی هستن

حالا اول مطلبشو میگم بعد فایل دانلود (حالشو ببرید)

سوره طارق:آیات ۱ تا ۳

{سوگند به آسمان و کوبنده ی شب!و تو نمی دانی کوبنده ی شب چیست.همان ستاره ی ثاقب است.}

در عربی "ثقب" به معنای چاله و "ثاقب" به معنای چیزی است که چاله را ایجاد می کند.

نسبیت عام پیش بینی می کند که سیاه چاله ها از ستاره های نوترونی بوجود می آیند. ستاره های نوترونی اکثرا قابل رویت نیستند و تنها با امواج رادیویی (پالس ها) رصد می شوند.

امواج دریافتی از این ستاره ها طوری به نظر می رسد که کسی به جایی می کوبد! (ستاره ی کوبنده).

باور نمی کنید؟

گوش کنید!

قرآن در آسمان ستاره ای کوبنده را معرفی می کند که ثاقب است.(چاله ایجاد می کند)

کلام واضح قرآن در این مورد جایی برای شک نمی گذارد!

تبارک الله احسن الخالقین

رصد یک سیاهچاله عظیم ویرانگر

                                                به نام او

آژانس فضایی آمریکا ، ناسا می گوید، ذرات متصاعد از یک سیاهچاله عظیم در یک کهکشان را رصد کرده اند که به اندازه ای پر قدرت است که می تواند کهکشان های نزدیکش را نابود کند.
به گزارش شبکه BBC ، آژانس فضایی آمریکا ، ناسا گفته است، ستاره شناسان ناسا برخورد بی نهایت شدید یک کهکشان که دارای سیاه چاله ای عظیم است را با یک کهکشان کوچکتر دیگری رصد کرده اند.
با اینکه برخورد کهکشان ها در فضا حادثه تازه ای نیست، این نخستین بار است که ستاره شناسان در آژانس فضایی آمریکا ، ناسا چنین رخداد کیهانی شدید و پر تلاطمی را رصد می کنند.
رشته ذرات متصاعد از سیاه چاله کهکشان بزرگتر به اندازه ای پرقدرت است که به گفته کارشناسان ناسا، می تواند هرگونه حیات را در سیارات کهکشان کوچکتر نابود کند و حتی ستارگان جدیدی را بوجود آورد.
جزئیات این رخداد در نشریه (Astrophysical Journal) منتشر خواهد شد.
ناسا تصاویر این حادثه کیهانی را از طریق تلسکوپ های متعددی از جمله تلسکوپ های فضایی چاندرا ، اسپیتزر و هابل ثبت کرده است.
این حادثه در منظومه ای به نام (۳C۳۲۱) رخ داده است.
این منظومه حدود ۱.۴ میلیارد سال نوری از کره زمین فاصله دارد و کهکشان های آن نسبتا به هم نزدیک هستند. به گفته ناسا این دو کهکشان در حال ادغام شدن هستند.
در این حادثه، دانشمندان ناسا کهکشان بزرگتر را « ستارگان مرده کهکشان » نامیده اند.
این کهکشان رشته ذرات با انرژی بالایی که حاوی اشعه ایکس و گاما هستند را به سمت کهکشان مجاور خود فرستاده است.
برخی از دانشمندان ناسا معتقدند که تصادم کهکشان « ستارگان مرده کهکشان» می تواند منشا حیات در کهکشان های مجاور آن باشد.
اما در عین حال، گفته می شود که جریان ذرات « سیاه چاله » این کهکشان که با سرعت نور حرکت می کند، می تواند اثر فاجعه باری برای سیاره های دیگر داشته باشد.

روزنامه جام‌جم

کشف نور مرئی در جو سیارات خارجی

                                                    به نام او

دانشمندان برای نخستین بار موفق به مشاهده نورهای مرئی شدند که از جو سیاره یی در خارج منظومه شمسی به فضا پراکنده می شود. این سیاره که در مداری به دور ستاره کوتوله HD۱۸۹۷۳۳ در صورت فلکی ثعلب (روباه) در حال چرخش است، در فاصله ۶۰ سال نوری از زمین قرار دارد. این سیاره که HD۱۸۹۷۳۳b نامیده شده است دو سال قبل به وسیله طیف بینی داپلر کشف شد. فاصله بین این سیاره و ستاره مادر به قدری کم است که جو آن توسط گرمای حاصل از ستاره منبسط شده است. دانشمندان برای مشاهده نورهای مرئی پراکنده شده توسط این ستاره از روشی همانند فیلتر عینک های آفتابی پولاروید که نور زیاد خورشید را منعکس می کند، استفاده کردند. آنها با استفاده از این روش توانستند نورقطبیده شده که از سیاره منعکس می شود را از ستاره مادر تفکیک کنند. در نتیجه دانشمندان توانستند میزان انبساط جو این ستاره را اندازه گیری کنند. آنها همچنین توانستند مسیر حرکت سیاره را به صورت مستقیم ردیابی کنند.

زحل به دور خود می‌چرخد

                                               به نام او

سیاره شناسان امریکایی با بررسی تصاویر جدید کاوشگر کاسینی نشان دادند که سیاره زحل نیز همانند دیگر سیارات منظومه شمسی در یک جریان مدور به دور خود می چرخد. سیاره شناسان دانشگاه جان هاپکینز که نتایج تحقیقات خود را در مجله نیچر منتشر کرده اند با کمک تصاویر استثنایی کاوشگر کاسینی از زحل کشف کردند که این سیاره نیز همانند سایر سیارات منظومه شمسی در یک جریان مدور از جریان های الکتریکی به دور خود می چرخد. به گفته این دانشمندان زمین طی فازهای اصلی توفان های ژئومغناطیس به دور خود می چرخد. از ۹۰ سال قبل تاکنون فرضیه یی ارائه شده بود که براساس آن زحل نیز در شرایط مشابهی قرار دارد اما تاکنون این فرضیه تایید نشده بود. اکنون این دانشمندان با بررسی تصاویر کاوشگر کاسینی که از مگنتوسفر استوایی زحل تهیه کرده است، این فرضیه را تایید کردند.

اخترشناسان به منبع ضدماده در کیهان پی بردند

                                                    به نام او

اخترشناسان از کشف منبع یک ابر بسیار بزرگ ضد ماده در کیهان خبر دادند.
ضد ماده که به محض تماس با ماده آن را نابود می‌کند پدیده نادری در کیهان به نظر می رسد. برای چندین دهه دانشمندان سرنخ‌هایی از وجود یک ابر بسیار بزرگ ضد ماده که در فضا سرگردان بود در دست داشتند اما نمی دانستند که این ابر از کجا منشاء می‌گیرد.
اکنون منبع اسرار آمیز این ابر ضد ماده کشف شده است: ستاره‌هایی که توسط سیاهچاله ها و ستاره‌های نوترونی متلاشی می شوند.
در حالی که سامانه‌های پیش رانش از سوخت ضد ماده تا این زمان فقط موضوعاتی در حد داستان‌های علمی تخیلی هستند اما ضد ماده کاملا واقعی است.
تمامی ذرات اولیه، ماننده پروتون‌ها و الکترونها، قرینه هایی از ضد ماده از جرم مشابه با بار متضاد دارند. برای مثال، ضد ماده مخالف یک الکترون که پوزیترون نامیده می شود دارای بار مثبت است.
زمانی که یک ذره با ضد ذره خود برخورد می کند یکدیگر را نابود می کنند و طی این فرایند یک انفجار انرژی مانند پرتوهای گاما آزاد می‌شود. در سال ۱۹۷۸، تجهیزات ردیابی پرتوهای گاما که با استفاده از بالن به آسمان فرستاده شدند یک نوع پرتو گاما را ردگیری کردند که از فضا منشا می گرفت. به نظر می‌رسید که برخورد الکترون‌ها با پوزیترون‌ها باعث انتشار این پرتو می‌شد و این بدان معنی بود که در فضا ضد ماده وجود داشت.
ظاهرا این پرتوهای گاما از یک ابر ضد ماده که حدود صد هزار سال نوری پهنا داشته و هسته کهکشان راه شیری را احاطه کرده بود منتشر می شده است. این ابر غول آسا با پرتوهای گاما و انرژی برابر صد هزار خورشید می درخشد.
اینکه دقیقا چه عاملی باعث ایجاد ضد ماده می شد برای چندین دهه یک راز باقی مانده بود. ستارهای در حال انفجار و ماده تاریک از جمله مظنونین بودند.
اکنون، یک گروه تحقیقاتی بین المللی با چهار سال مطالعه داده های ماهواره بین المللی آزمایشگاه اخترفیزیک پرتو گاما از آژانس فضائی اروپا مظنونان اصلی را به دقت تعیین کرده است. به نوشته پارس اسکای، این یافته های جدید پیشنهاد می کنند که این پوزیترون‌ها اساسا از ستاره‌هایی که توسط سیاهچاله ها بلعیده می‌شوند و همچنین ستاره‌های نوترونی تولید می‌شوند.
زمانی که یک سیاهچاله یا یک ستاره نوترونی یک ستاره را نابود می کنند مقادیر عظیمی پرتو آزاد می شود. دانشمندان بر این باورند که وقتی الکترونها و پوزیترون‌ها در زمان نابود شدن، پرتوهای گامای آشکار گر را منتشر می کنند، این پرتوهای گاما نیز می توانند با ترکیب شدن، الکترون و پوزیترون تولید کنند تا مکانیسم ایجاد ابر ضد ماده را فراهم کنند.
بر اساس محاسبه پژوهشگران یک ستاره نسبتا عادی که توسط سیاه‌چاله یا ستاره نوترونی متلاشی می شود قادر است صد هزار بیلیون بیلیون بیلیون بیلیون پوزیترون (عدد یک با چهل و یک صفر) در ثانیه تولید کند.

انتشار انرژی از یک کوتوله سفید

                                              به نام او

دانشمندان امریکایی و ژاپنی از مشاهده میزان بالای انرژی حاصل از یک ستاره کوتوله سفید شگفت زده شدند. این دانشمندان از مشاهده یک ستاره کوتوله سفید موسوم به AE Aquarii خبر دادند که پالس هایی از پرتوهای ایکس با انرژی بالا را به هنگام چرخش به دور محور خود متصاعد می کنند. ناسا اعلام کرد که این یافته ایده های قبلی دانشمندان، مبنی بر اینکه کوتوله های سفید لاشه های ستاره یی بی حرکتی هستند که به آرامی سرد شده و از بین می روند را به چالش کشیده است. این کشف جدید توسط «سوزاکو» (آژانس اکتشاف هوافضای مشترک ژاپن و رصدخانه پرتو ایکس ناسا) صورت گرفته است. ناسا اعلام کرد اخترشناسان تصور می کنند که میدان های مغناطیسی قدرتمندی ذرات باردار را در خود نگه می دارند و سپس آنها را با سرعتی نزدیک به سرعت نور به خارج پرتاب می کنند. وقتی این ذرات با میدان مغناطیسی تعامل پیدا کنند از خود پرتوهای ایکس منتشر می کنند.

کشف دو کهکشان جدید، راه‌گشای درک اسرار کهکشان «راه شیری»

                                                به نام او

دو اخترشناس آمریکایی به تازگی کهکشان‌های جدیدی را شناسایی کرده‌اند که سرنخ‌هایی را درباره تکامل کهکشان «راه شیری» در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
کاریل گرونوال، استادیار تحقیقاتی ارشد دانشگاه ایالتی پن و اریک گاوسیر، استادیار دپارتمان فیزیک و اخترشناس دانشگاه روتگرز خبر این کشف تازه را در کنفرانس هفته جاری در تگزاس اعلام کردند.
این کهکشان‌ها توسط تلسکوپ فضایی هابل مشاهده شده‌اند.
به گفته این دو منجم، کهکشان‌های کشف شده از ابتدایی‌ترین کهکشان‌های شکل گرفته در کائنات هستند که زمانی که کائنات تنها دو میلیارد سال سن داشت، تشکیل شده‌اند.
این کهکشان‌ها بسیار کوچکتر از کهکشان راه شیری بوده و حدود ۱۰ درصد اندازه و ۵ درصد چگالی کهکشان راه شیری را دارند.
این پژوهشگران می‌گویند کشف این اجرام آسمانی و درک این که آنها مرحله‌ای در تکامل کهکشان ما هستند، کلیدی برای کشف فسیلی اصلی در مسیر تکامل بشر است.

صدها سیاه چاله تک رو در کهکشان راه شیری سرگردانند!

                                               به نام او

دانشمندان علم نجوم احتمال می دهند که صدها سیاه چاله تک رو که هر کدام هزاران بار انبوه تر از خورشید هستند در حال پرسه زدن در کهکشان راه شیری باشند. به گزارش ایسنا، به گفته اخترشناسان این سیاه چاله های سرگردان تهدیدی برای زمین محسوب نمی شوند. سیاه چاله ها مناطقی در فضا هستند که قوه جاذبه آنها چنان شدید است که حتی نور هم نمی تواند از آن بگریزد و داخل سیاه چاله به دام می افتند. اخترشناسان هم اکنون شواهد علمی در اختیار دارند مبنی بر اینکه سیاه چاله های کوچک، ۱۰۰ بار کوچکتر از خورشید ما در کهکشان راه شیری، زمانی ایجاد می شوند که ستاره های غول پیکر در یک ابر نواختر منفجر می شوند. همچنین شواهد مشابهی وجود دارد که نشان می دهد سیاه چاله های بسیار عظیم باید در مرکز بیشتر کهکشان ها وجود داشته باشند. چگالی و تراکم این سیاه چاله ها میلیون ها و بلکه حتی میلیاردها بار بزرگتر از خورشید است. اخترشناسان دانشگاه وندربلت آمریکا با استفاده از ابررایانه ها، برخورد انواع مختلف این سیاه چاله ها را شبیه سازی کرده اند. هر سیاره یا ستاره یا حتی منظومه ای که در سر راه این سیاه چاله ها قرار گیرد کاملا بلعیده خواهد شد.