تصاویری خبرساز از مریخ

                                                   به نام او

سلام بر همگی و همین طور یه سلام مخصوص به دوستان آسمونی

از نمایی نزدیک تر

کاوشگر روباتیک روح در واپسین روزهای سال 2007 تصاویری را از بیابانهای سرخ سیاره مریخ به زمین فرستاد که شگفتی دانشمندان ناسا را برانگیخت. در این تصاویر به نظر می رسد انسانی روی تپه ای نشسته است. 

کاوشگر مریخ نورد روح در روزهای پایانی سال گذشته تصاویری را به زمین ارسال کرد که به تازگی در سایتهای مختلف منتشر شده و تعجب محافل علمی و کیهان شناسی را برانگیخته است.

در این تصاویر که احتمالا حاصل یک بازتابش نوری است به نظر می رسد زنی با لباس سبز رنگ در حالی که دست خود را بلند کرده است، روی تپه ای در دور دست نشسته است.

ناسا دو کاوشگر دوقلوی "روح" و "فرصت" را در سال 2004 در راستای دستیابی به اهداف ماموریت "مارس اکسپلورر" به مریخ فرستاد. این دو کاوشگر از آن زمان تاکنون در خاک سیاره سرخ به کاوش می پردازند و تصاویر 360 درجه ای را در تائید کاوشهای خود به زمین ارسال می کنند و به همین منظور در روزهای آخر سال گذشته، کاوشگر روح این تصاویر شگفت انگیز را به زمین فرستاد.

بحثها و اختلاف نظرهای زیادی در خصوص این تصاویر در سایتهای مختلف منتشر شده است که هریک از آنها در تلاشند تا توضیحی منطقی برای تصویر زن سبز رنگی که روی تپه ای نشسته است، پیدا کنند.

در این راستا دو روزنامه انگلیسی "دیلی میل" و "تایمز" به بررسی این پدیده ، البته از دیدگاه تمسخرآمیز و با این نگاه که سرانجام کاوشگر روح موفق شده است حیات را در مریخ پیدا کند، پرداخته اند.

دیلی میل در این خصوص نوشته است: "این تصاویر مربوط به زنی است که یک بازوی خود را بالا آورده است."

روزنامه تایمز هم توضیح داده است: "این عکس بن لادن است که در فاصله 300 میلیون مایلی زمین مخفی شده است!"

این درحالی است که به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران، این تصاویر در اثر یک تاثیر ساده بصری است که برپایه سایه روشن استوار شده است. در حقیقت کاوشگر اروپایی مارس اکسپرس که از مدار مریخ به کاوش در این سیاره می پردازد نیز سال گذشته توانسته بود، روی صخره های یکی از کوههای سطح سیاره سرخ، تصویر چهره زنی را پیدا کند.

تفاسیر سایتهای خبری و روزنامه ها در این خصوص در شرایطی انجام می شود که تاکنون آژانس فضایی آمریکا هیچ اظهار نظری در توضیح این تصاویر ارائه نکرده است.

به اعتقاد دانشمندان ناسا، کاوشگر روح تغییراتی را روی صخره هایی پیدا کرده است که نشان می دهند هنوز در سیاره سرخ آب وجود دارد. در حقیقت این تصاویر می توانند حاصل انعکاس نور روی آب باشد.

براساس اطلاعات جمع آوری شده در سالهای اخیر، آب می تواند ترکیبات سنگهای مریخ را تغییر داده باشد.

اما اکنون با انتشار این تصاویر این سوال در ذهن بسیاری از مردم دنیا شکل می گیرد که "آیا واقعا انسانهای سبز رنگ مریخی وجود دارند؟!"

نظر شما چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!

آشنایی با فازهای ماه (اهله ماه)

همه  می‌دانیم،اساس تقویم هجری قمری،وضعیت ماه در آسمان است. ولی آیا تا به حال فکر کرده اید چگونه میتوان با نگاه کردن به ماه فهمید در روز چندم یک ماه قمری هستیم؟ اگر دوست دارید جواب این سوال را بدانید این مطلب را تا انتها بخوانید. برای ماه  وضعیت‌های زیر را در آسمان میتوان در نظر گرفت.     اگر ماه رادر آسمان نبینیم یا روز اول ماه است یا روز آخر ماه(وضعیت محاق) اگر ماه کامل را در آسمان ببینیم یا روز چهاردهم ماه است یا روز پانزدهم(وضعیت بدر) اگر هلال ماه به سمت راست بود در 7 روز اول ماه هستیم اگر هلال ماه به سمت چپ بود در 7 روز آخر ماه هستیم اگر هلال تاریک ماه به سمت چپ بود در 7 روز دوم ماه هستیم اگر هلال تاریک ماه به سمت راست بود در 7 روز سوم ماه هستیم

برای درک بهتر عکس بالا به توضیحات زیر توجه کنید: New moon : ماه نو (اول ماه؛ محاق) Full moon : ماه کامل (نیمه ماه، بدر) Waxing crescent : هلال افزاینده (7 روز اول ماه) Waning gibbous : کوژماه کاهنده (7 روز سوم ماه) First quarter : تربیع اول ماه (روز هفتم) Last quarter : تربیع آخر ماه (روز بیست و یکم ماه) Waxing gibbous : کوژماه افزاینده (7 روز دوم ماه) Waning crescent : هلال کاهنده (7 روز آخر ماه) در انتها نیز به این نکته توجه می کنیم که تمامی این نام ها قراردادی می باشند و توسط انسان برای درک بهتر وقایع و یا شناخت دقیقتر اجرام به کار میروند.

فضای بیکران

این عکسی است که هوا فضای ویجر از زمین گرفته است. عکسی که زمین را در فضای بیکران نشان می دهد. کارل ساگان فضانورد آمریکایی کتابی با همین عنوان نوشته است. در قسمتی از این کتاب می خوانیم:

دوباره به این نقطه نگاه کنید. همین جاست. خانه اینجاست.ما اینجاییم. تمام کسانی که دوستشان دارید تمام کسانی که می شناسید٬ تمام کسانی که تابحال چیزی در موردشان شنیده اید٬ تمام کسانی که وجود داشته اند٬ زندگی شان را در اینجا سپری کرده اند. برآیند تمام خوشی ها و رنج های ما در همین نقطه جمع شده است. هزاران مذهب٬ ایدئولوژی و دکترین اقتصادی که آفرینندگانشان از صحت آنها کاملا مطمئن بوده اند٬ تمامی شکارچیان و صیادان٬ تمامی قهرمانان و بزدلان٬ تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن٬ تمامی پادشاهان و رعایا٬ تمامی زوج های جوان عاشق تمامی پدران و مادران٬ کودکان امیدوارمخترعان و مکتشفان٬ تمامی معلمان اخلاق٬ تمامی سیاستمداران فاسد٬ تمامی «ابرستاره ها»٬ تمامی رهبران کبیر٬ تمامی قدیسان و گناهکاران در تاریخِ گونه ما٬ آنجا زیسته اند٬ در این ذره غبار که در فضای بیکران در مقابل اشعه خورشید شناور است. زمین ذره ای خرد در مقابل عظمت جهان است. به رودهای خون که توسط امپراطوران و ژنرال ها بر زمین جاری شده٬ البته با عظمت و فاتحانه٬ بیاندیشید. این خونریزان٬ اربابان لحظاتی از قسمت کوچکی از این نقطه بوده اند. به بی رحمی های بی پایانی که ساکنان گوشه ای از این نقطه٬ توسط ساکنان گوشه دیگر (که از این فاصله نمیتوان آنها را از هم بازشناخت) متحمل شده اند بیاندیشید٬ چقدر اینان به کشتن یکریگر مشتاقند٬چقدر با حرارت از یکدیگر متنفرند. تمامی شکوه و جلال ما٬ تمامی حس خود مهم بینی بی پایان ما٬ توهم اینکه ما دارای موقعیتی ممتاز در پهنه گیتی هستیم٬ به واسطه این عکس به چالش کشیده می شود. سیاره ما لکه ای گم شده در تاریکی کهکشانهاست. در این تیرگی و عظمت بی پایان٬ هیچ نشانه ای از اینکه کمکی از جایی میرسد تا ما را از شر خودمان در امان نگاه دارد٬ دیده نمیشود.


زمین تنها جای شناخته شده است که قابلیت زیست دارد. هیچ جایی نیست٬ حداقل در آینده نزدیک که گونه بشر بتواند به آنجا مهاجرت کند. مشاهدات٬ بله٬ استقرار٬ هنوز نه. خوشتان بیاید یا نه٬ زمین تنها جایی است که می توانیم روی پای مان بایستیم. گفته شده که فضانوردی تجربه ای است شخصیت ساز که فرد را فروتن می سازد. شاید هیچ تصویری بهتر از این٬ غرور ابلهانه و نابخردانه نوع بشر را در دنیای کوچکش به نمایش نگذارد. برای من٬ این تصویر تاکیدی است بر مسئولیت ما در جهت برخورد مهربانانه تر ما با یکدیگر٬ و سعی در گرامی داشتن و حفظ کردن این نقطه آبی کمرنگ٬ تنها خانه ای که تاکنون شناخته ایم.

آهای زمین چند سالته؟

هنگامی که صحبت سن و سال شما می‌شود، احتمالا در محاسبه ان دچار اشتباه نمی‌شوید. اما وقتی حساب‌کردن سن کره‌ زمین مطرح باشد، کار بسیار سخت‌تر می‌شود. پیش از آنکه روش تاریخ‌گذاری رادیوسنجی به وجود آید، تعیین سن کره زمین تنها در حیطه حدس و گمان  قرار می‌گرفت. تا همین یک قرن پیش بسیاری عمر آن را تنها چند هزار سال می‌دانستند و لرد کلوین فیزیکدان در اواخر قرن نوزدهم عمر عمر زمین را  100 میلیون سال تخمین زد. ماری کوری در سال 1898 پدیده رادیواکتیویته را کشف کرد، که در آن اتم‌های ناپایدار انرژی خود را از دست می‌دهند، یا به عبارت دیگر با پرتوتابی به شکل ذرات یا امواج الکترومغناطیسی متلاشی می‌شوند. ارنست راترفورد فیزیکدان در سال 1904 نشان داد که چگونه پدیده تلاشی اتمی می تواند به عنوان ساعتی برای تاریخ‌گذاری سنگ‌های قدیمی به کار رود. در همان هنگام آرتور هولمز(1890 – 1964) که در حال اخذ درجه زمین‌شناسی از کالج امپریال علوم در لندن بود، تکنیکی را به وجود آورد که با استفاده از روش سنجش نسبت اورانیوم - سرب در  سنگ‌ها، آنها  را تاریخ‌گذاری می‌کرد. هولمز با به کار بردن این تکنیک بر روی قدیمی‌ترین سنگ‌ها پیشنهاد کرد که عمر کره زمین دست کم 1.6 میلیارد سال است. هولمز در گزارش یافته‌هایش که در سال 1913 در نشریه Nature  منتشر شد، در مورد پذیرش نه چندان مشتاقانه یافته‌هایش نوشت:‌ "زمین شناسی که تا ده سال پیش ا ز کوتاهی زمان در اختیار برای تحول قشر کره زمین ناراضی بود، اکنون با زمان بسیار طولانی که با آن مواجه است، حتی بیشتر ناراضی است." عمر کره زمین از آن زمان برای ده‌ها سال همچنان موضوعی مورد بحث باقی ماند. از آن هنگام به بعد چندین تجدیدنظر در این برآورد عمر زمین به عمل آمده است. در دهه 1920 عمر کره زمین به 3 میلیارد سال رسانده ‌شد، که حتی از تخمین‌های ان موقع از عمر کل جهان یعنی حدود 1.8 میلیارد سال هم طولانی‌تر بود! بهترین تخمین عمر زمین بر اساس تاریخ‌گذاری رادیوسنجی قطعات به دست آمده از شهابسنگ آهنی "دره دیابلو" است. دانشمندان بر اساس این قطعات محاسبه کرده‌‌اند که فراوانی نسبی عناصری را محاسبه کرده‌اند که در نتیجه تلاش اورانیوم در طول میلیاردها سال تشکیل شده‌اند. بالاخره در دهه 1960 بود که عمر جهان نهایتا مورد تجدیدنظر قرار گرفت و با فاصله زیادی در فراسوی عمر کره زمین قرار گرفت که در آخر به سن واقعی‌‌اش یعنی 4.56 میلیارد سال رسیده بود. و جهت مزید اطلاع اکنون عقیده  بر این است که جهان13.7 میلیارد سال پیش به وجود آمده است.

کشف نور مرئی در جو سیارات خارجی

                                                    به نام او

دانشمندان برای نخستین بار موفق به مشاهده نورهای مرئی شدند که از جو سیاره یی در خارج منظومه شمسی به فضا پراکنده می شود. این سیاره که در مداری به دور ستاره کوتوله HD۱۸۹۷۳۳ در صورت فلکی ثعلب (روباه) در حال چرخش است، در فاصله ۶۰ سال نوری از زمین قرار دارد. این سیاره که HD۱۸۹۷۳۳b نامیده شده است دو سال قبل به وسیله طیف بینی داپلر کشف شد. فاصله بین این سیاره و ستاره مادر به قدری کم است که جو آن توسط گرمای حاصل از ستاره منبسط شده است. دانشمندان برای مشاهده نورهای مرئی پراکنده شده توسط این ستاره از روشی همانند فیلتر عینک های آفتابی پولاروید که نور زیاد خورشید را منعکس می کند، استفاده کردند. آنها با استفاده از این روش توانستند نورقطبیده شده که از سیاره منعکس می شود را از ستاره مادر تفکیک کنند. در نتیجه دانشمندان توانستند میزان انبساط جو این ستاره را اندازه گیری کنند. آنها همچنین توانستند مسیر حرکت سیاره را به صورت مستقیم ردیابی کنند.

زحل به دور خود می‌چرخد

                                               به نام او

سیاره شناسان امریکایی با بررسی تصاویر جدید کاوشگر کاسینی نشان دادند که سیاره زحل نیز همانند دیگر سیارات منظومه شمسی در یک جریان مدور به دور خود می چرخد. سیاره شناسان دانشگاه جان هاپکینز که نتایج تحقیقات خود را در مجله نیچر منتشر کرده اند با کمک تصاویر استثنایی کاوشگر کاسینی از زحل کشف کردند که این سیاره نیز همانند سایر سیارات منظومه شمسی در یک جریان مدور از جریان های الکتریکی به دور خود می چرخد. به گفته این دانشمندان زمین طی فازهای اصلی توفان های ژئومغناطیس به دور خود می چرخد. از ۹۰ سال قبل تاکنون فرضیه یی ارائه شده بود که براساس آن زحل نیز در شرایط مشابهی قرار دارد اما تاکنون این فرضیه تایید نشده بود. اکنون این دانشمندان با بررسی تصاویر کاوشگر کاسینی که از مگنتوسفر استوایی زحل تهیه کرده است، این فرضیه را تایید کردند.

جست‌وجوی آب در سیاره مشتری

                                               به نام او

این اولین پست من در این وبلاگه(البته امتحانیه)

یک مقام ارشد روسیه گفت: این کشور قصد دارد به ماموریت کاوش قمر مشتری موسوم به «اروپا» در جستجوی اشکال ساده حیات، به اروپایی‌ها بپیوندد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، «لو زلیونی» رییس موسسه تحقیقات فضایی روسیه افزود: پروژه‌اکتشاف سیاره عظیم و گازی مشتری می‌تواند به زودی در برنامه آژانس فضایی اروپا برای سال ‪ ۲۰۱۵‬تا ‪ ۲۰۲۵‬قرار گیرد.
به‌گفته وی، کار اصلی دراین برنامه، اکتشاف قمر اروپاست که یک اقیانوس آب مایع در زیر لایه‌ای از یخ ضخیم آن، شناسایی شده است.
روسیه قصد دارد در این برنامه شرکت کند. این برنامه به خاطر تلاش "پی‌یر سیمون لپلیس" فضانورد فرانسوی که پیشنهاد فرود فضاپیمایی را بر روی یکی از شکاف‌های پوسته یخی اروپا ارائه کرده، "لپلیس" نام‌گذاری شده است.
فضاپیما با فرود بر روی این قمر می‌تواند مقداری از یخ را آب کند و در آن به دنبال حیات بگردد.
زلیونی گفت: هر جا که اقیانوس وجود داشته باشد، حیات نیز وجود دارد.
از این چشم‌انداز، پس از مریخ، قمر اروپا محتمل‌ترین مکانی در منظومه شمسی است که امکان وجود حیات در آن هست.
روسیه به آرامی در حال احیای برنامه‌های تحقیقات فضایی خود است. تمامی این برنامه‌هاپس از فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی سابق در سال ‪ ۱۹۹۱‬متوقف شده بود. مسکو بعنوان بخشی از این احیا با آژانس فضایی اروپا همکاری نزدیکی برقرار کرده است.
مسکو اکتبر گذشته توافقنامه‌ای را با آمریکا به‌منظور فراهم‌آوری تجهیزات برای ناسا در تلاش برای اکتشاف ماه و مریخ درجستجوی آب، منعقد کرد.

زبانه های خورشیدی Prominens

در لایه رنگین سپهر یا فام سپهر که همان لایه زیرین تاج خورشید می باشد به علت دمای زیاد دائما توده های بزرگ گاز را می بینیم که با ارتفاع زیادی به بیرون از خورشید پرتاب می شوند، در واقع این زبانه ها پرده هایی از شعله سرخ رنگ و عمود بر سطح خورشید هستند که گاها ساختمانی شبیه به پر دارند.

این زبانه ها به دو شکل حلقوی (loop prominens) و درختی یا آتشفشانی (eroptive prominens) می باشند. طول عمرشان از چند روز تا چند ماه است و در نواحی لکه های خورشیدی دیده می شوند و تعداد زیادی از آنها به دلیل اینکه باردار هستند پیش از ناپدید شدن به سمت قطبین خورشید می روند.

تک ستاره منظومه ما

سلام

میخوام بدون مقدمه برم سر اصل مطلب، دوست ندارم زیاد کشش بدم.

میدونید درست همین الان که شما دارین این مطلب رو میخونین یک سری اتفاقاتی داره تو این جهان پر عظمت می افته که این چیزی که میخوام بهتون بگم شاید در برابرشون هیچ باشه. اما در کل ارزش شنیدنشو داره.(حداقل برای ما) حتما می دونید که تو تک ستاره منظومه کوچیک ما(یعنی همون خورشید خانم) یک سری فعل و انفعالاتی صورت میگیره که باعث شده تا اینجور درخشان و خوشگل به نظر بیاد. اما من میخوام این قضیه رو ازاون طرفش واستون باز کنم.

اینو من نمیگما چند تا از دانشمندای کار درست گفتن.

درست تو مرکز خورشید یعنی جایی که بهش میگن هسته (core) به دلیل وجود فشار بسیار زیاد هیدروژن به هلیم تبدیل شده و در طی یک فرایند شکافتی گرما تولید می شه. اما این هیدروژن ها بالاخره  یک روزی تموم میشن و اون موقع است که خورشید چهره زشت خودش رو نشون میده.

در این زمان چون هیدروژنی در کار نیست پس دیگه هلیم و گرمایی هم تولید نمیشه و هسته خورشید کم کم گرمای خودش رو از دست میده و چون دیگه عملا هسته ای در کار نیست خورشید متلاشی میشه به طوری که شعاع انفجار موجب از بین رفتن عطارد و زهره میشه و حتی بعضیا معتقدند که این شعاع به زمین هم میرسه و میتونه سطح زمین رو نابود کنه و اون موق است که...

(البته زیاد نگران نباشیم چون اولا این نظریه هنوز به اون صورت به اثبات نرسیده، ثانیا ما اصلا اون موقع نیستیم که بخوایم بهش فکر کنیم پس بهتره زیادم نگران نباشیم و غم خودمونو بخوریم...)