معجزه ای در قرآن

                                                        به نام او

سلام بر دوستان آسمونی

بدون مقدمه بگم:برای تحقیق درس معارف موضوع نجوم در قرآن را انتخاب کردم.خلاصه کارمو شروع کردم،به یه چیزایی رسیدم که دهنم مونده باز،که قرآن چه چیزهایی گفته در مورد علم ستاره شناسی،که من نمیخوام لو بدم تا بعد از امتحان و تحویل تحقیق به استاد.

سرتونو درد نیارم

یه چیزایی پیدا کردم که نمیشه رو کاغذ نوشت،البته خیلی دوست داشتم تو تحقیقم جای بگیرن،آخه فایل صوتی هستن

حالا اول مطلبشو میگم بعد فایل دانلود (حالشو ببرید)

سوره طارق:آیات ۱ تا ۳

{سوگند به آسمان و کوبنده ی شب!و تو نمی دانی کوبنده ی شب چیست.همان ستاره ی ثاقب است.}

در عربی "ثقب" به معنای چاله و "ثاقب" به معنای چیزی است که چاله را ایجاد می کند.

نسبیت عام پیش بینی می کند که سیاه چاله ها از ستاره های نوترونی بوجود می آیند. ستاره های نوترونی اکثرا قابل رویت نیستند و تنها با امواج رادیویی (پالس ها) رصد می شوند.

امواج دریافتی از این ستاره ها طوری به نظر می رسد که کسی به جایی می کوبد! (ستاره ی کوبنده).

باور نمی کنید؟

گوش کنید!

قرآن در آسمان ستاره ای کوبنده را معرفی می کند که ثاقب است.(چاله ایجاد می کند)

کلام واضح قرآن در این مورد جایی برای شک نمی گذارد!

تبارک الله احسن الخالقین

رصد یک سیاهچاله عظیم ویرانگر

                                                به نام او

آژانس فضایی آمریکا ، ناسا می گوید، ذرات متصاعد از یک سیاهچاله عظیم در یک کهکشان را رصد کرده اند که به اندازه ای پر قدرت است که می تواند کهکشان های نزدیکش را نابود کند.
به گزارش شبکه BBC ، آژانس فضایی آمریکا ، ناسا گفته است، ستاره شناسان ناسا برخورد بی نهایت شدید یک کهکشان که دارای سیاه چاله ای عظیم است را با یک کهکشان کوچکتر دیگری رصد کرده اند.
با اینکه برخورد کهکشان ها در فضا حادثه تازه ای نیست، این نخستین بار است که ستاره شناسان در آژانس فضایی آمریکا ، ناسا چنین رخداد کیهانی شدید و پر تلاطمی را رصد می کنند.
رشته ذرات متصاعد از سیاه چاله کهکشان بزرگتر به اندازه ای پرقدرت است که به گفته کارشناسان ناسا، می تواند هرگونه حیات را در سیارات کهکشان کوچکتر نابود کند و حتی ستارگان جدیدی را بوجود آورد.
جزئیات این رخداد در نشریه (Astrophysical Journal) منتشر خواهد شد.
ناسا تصاویر این حادثه کیهانی را از طریق تلسکوپ های متعددی از جمله تلسکوپ های فضایی چاندرا ، اسپیتزر و هابل ثبت کرده است.
این حادثه در منظومه ای به نام (۳C۳۲۱) رخ داده است.
این منظومه حدود ۱.۴ میلیارد سال نوری از کره زمین فاصله دارد و کهکشان های آن نسبتا به هم نزدیک هستند. به گفته ناسا این دو کهکشان در حال ادغام شدن هستند.
در این حادثه، دانشمندان ناسا کهکشان بزرگتر را « ستارگان مرده کهکشان » نامیده اند.
این کهکشان رشته ذرات با انرژی بالایی که حاوی اشعه ایکس و گاما هستند را به سمت کهکشان مجاور خود فرستاده است.
برخی از دانشمندان ناسا معتقدند که تصادم کهکشان « ستارگان مرده کهکشان» می تواند منشا حیات در کهکشان های مجاور آن باشد.
اما در عین حال، گفته می شود که جریان ذرات « سیاه چاله » این کهکشان که با سرعت نور حرکت می کند، می تواند اثر فاجعه باری برای سیاره های دیگر داشته باشد.

روزنامه جام‌جم

تکنولوژی‌های جدید برای آشکار کردن

دانشمندان معتقدند جهش کوانتومی در قدرت کامپیوترها و تولید تلسکوپ‌های جدید قدرتمند، به زودی "شبکه کیهانی" (cosmic web) جهان را آشکار خواهد کرد.

بر اساس نظریه "شبکه کیهانی"، جهان بوسیله رشته‌هایی نادیدنی از "ماده تاریک" احاطه شده است.

به گزارش خبرگزاری فرانسه در رشته مقالاتی که جمعه 4 ژانویه (14 دی) در مجله Science منتشر شد،اخترفیزیکدانان برجسته توضیح می‌دهند که چگونه تکنولوژی‌های جدید و تجربیاتی که در سال‌های آینده آغاز خواهند شد،روزنه جدیدی به منشاها و پیچیدگی‌های جهان خواهند گشود.

ابزارهای کنونی تصویری ناتمام از چگونگی زایش جهان  پس از مهبانگ (Big Bang) و در کنار هم باقی ماندن اجزای آن بوسیله کشش جاذبه‌ای "ماده تاریک"‌اسرارآمیز، ارائه می‌دهند.

اما این تصویر از لحاظ نقشه حقیقی  شبکه کیهانی که گفته می‌شود 100 میلیارد کهکشان شناخته‌شده جهان را در کناره هم نگه‌می‌دارد و یا توضیح جزئیاتی مانند چگونگی تشکیل و تعامل کهکشان‌ها با هم دقیق نیست.

اما به گفته نویسندگان مقالات مجله Science چندین طرح آینده این وضع را تغییر خواهد کرد.
کلود- آندره فوشه-ژیرو از دانشگاه هاروارد در یکی از این مقالات می‌نویسد: "ما در آستانه پیشرفتی فوق‌العاده  در این مورد به یمن رصدخانه‌‌های جدید در حال ساخت، پیشرفت‌های تئوریک به عمل آمده و پیشرفت‌ها در ابرکامپیوترها هستیم."

هنگامی که این طرح‌های جدید عملی شود،اخترفیزیکدانان خواهند توانست با استفاده از امواج رادیویی به گذشته بنگرند تا تصویری از روزهای تاریک جهان پیش از ستاره‌ها و سیاره‌ها به دست آورند.

فوشه-ژیرو می‌گوید: "مدت‌های درازی پیش از این جهان با هیدروژن خنثی پر شده بود، اما در نقطه‌ای اولین ستاره‌ها تشکیل شدند و جهان از وضع خنثی به وضع یونیزه تغییر حالت دارد و هیدروژن خنثی ناپدید شد."

 رصدخانه‌های امواج رادیویی با فرکانس پایین که در حال حاضر در حال طراحی یا ساخت هستند و تلسکوپ فضایی قدرتمند "جیمز وب"  که قرار است تا سال 2013 به فضا پرتاب شود، نشانه‌های هیدروژن خنثی را در کرانه‌های دوردست جهان جستجو خواهند کرد.

به گفته فوشه-ژیرو هر چه با این تلسکوپ‌ها به دروردست‌تر‌ها نگاه ‌کنید، جهان را در دوره‌های ابتدایی‌ترش خواهید دید. به گفته او اگر بتوان آنقدر به فواصل دوردست نگریست که این هیدروژن خنثی را یافت، اخترفیزیکدانان خواهند توانست ثابت کنند نظریه‌شان در مورد تشکیل جهان درست است.

یک طرح کلیدی دیگر در شرف اجرا آزمایش GAIA بوسیله سازمان فضایی اروپا است که نقشه حرکات بیش از یک میلیارد ستاره را در کهکشان ما از ابتدی سال 2011 اندازه خواهد گرفت.

رودریگو ایباتا از رصدخانه نجومی استراسبورگ فرانسه می‌‌نویسد این اندازه‌گیر‌هیا به همراه  پیشرفت‌های ترتیب‌دادشده در ابزارهای مورد استفاده در گردآوری مشاهدات نجومی باید به دانشمندان در دهه‌های آینده امکان توضیح چگونگی تشکیل کهکشان‌ها را بدهد.

 ایباتا می‌نویسد: "ما برای اولین بار قادر خواهیم بود ستاره‌هایی را که مدت‌ها پیش متفرق‌شده از رویدادهای تجمعی قدیمی،دوباره به هم  بپیوندیم،به طور کامل کهکشان راه شیری را تشریح کنیم و تاریخ آن را معین کنیم. آنگاه خواهیم توانست تعیین کنیم تا چه حدی این کهکشان از کهکشان‌های کوتوله‌‌ای تشکیل شده است که از طریق شبکه کیهانی به درون آن سقوط کرده‌اند."

یک پیشرفت مورد انتظار دیگر، کشف "باریون‌"‌های گم‌شده‌ای است، که پروتون‌ها و هسته‌های اتمی هستند که ستاره‌ها، سیاره‌ها و حتی انسان‌ها از آنها ساخته شده‌اند.
اخترفیزیکدانان در حال حاضر تنها می‌‌توانند حدود نیمی از توده باریونی را که باید بر اساس مدل استاندارد جهان موجود باشد، شمارش کنند. تصور می‌رود که بقیه این باریون‌ها در "شبکه‌ای از یک واسطه بسیار داغ بین‌کهکشانی پنهان شده باشد."

به  گفته فابریتسیو نیکاسترو از دانشگاه هاروارد یافتن این بایرون‌های مفقودشده و به این ترتیب ایجاد موجودی کاملی از احتمالا تنها جزء قابل شناسایی بودجه ماده- انرژی جهان برای تایید یا رد مدل استاندارد کیهان‌شناختی تعیین‌کننده است.

او می‌نویسد:" ابداع  ابزارهای با وضوح بالای رصد اشعه ایکس و اشعه ماورای بنفش به اخترفیزیکدان‌ها اجازه خواهد اد که ردیابی بایرون‌های کیهانی را آغاز کنند."

دیدار تیر(عطارد)

گروه منجمان آماتور خبر از هفته ای ویژه برای تیر (عطارد) دادند.

این سیاره که به طور معمول در پشت نور خیره کننده خورشید قرار دارد در روزهای ۲۱ و ۲۲ ژانویه در شرق خورشید قرار دارد و دارای جدایی زاویه ای ۱۹ درجه می باشد(تقریبا برای رویت این سیاره باید انحرافی بین ۱۸ تا ۲۸ درجه وجود داشته باشد). این انحراف به تیر این اجازه را می دهد که تا یک ساعت بعد از غروب خورشید نیز در افق غربی قابل رویت باشد. 

این سیاره از این تاریخ (۲۲/۱/۲۰۰۸) تا یک یا دو هفته بعد در آسمان قابل رویت خواهد بود و هر روز به خورشید نزدیک تر میشود. در صورتی که درست چند هفته قبل این سیاره حرکتی در جهت فاصله گرفتن از خورشید داشت.

هم اکنون (۲۲/۱/۲۰۰۸) عطارد بین زمین و خورشید قرار دارد البته به گونه ای نیست که مانند خورشید گرفتگی سایه آن به زمین برسد و خورشید برای مدتی پشت آن محو گردد.(حتما میدونین که خیلی دوره؛ در ضمن خیلی هم کوچیکه)

کسانی که دوست دارن عطارد رو ببینن میتونن موقع غروب خورشید تو یه فضای تقریبا باز بایستن و اگه شانس بیارن و آب و هوا و آلودگی و اینجور چیزا هم رسما  بهشون اجازه بده میشه تو  افق غربی این سیاره رو دید.

اطلاعاتی در مورد عطارد(تیر)

قطر سیاره: ۴۸۸۰ کیلومتر

انحراف محوری: ۲۸ درجه

انحراف مداری: ۷ درجه

نسبت بازتاب( آلبدو): ٪۶

خروج از مرکز:۲۰۵/.

دما:۷۰۰ کلوین در سطح نزدیک به خورشید و ۱۰۰ کلوین در سطح دور از خورشید

امیدوارم که بتونین به راحتی پیداش کنین...

اخترشناسان به منبع ضدماده در کیهان پی بردند

                                                    به نام او

اخترشناسان از کشف منبع یک ابر بسیار بزرگ ضد ماده در کیهان خبر دادند.
ضد ماده که به محض تماس با ماده آن را نابود می‌کند پدیده نادری در کیهان به نظر می رسد. برای چندین دهه دانشمندان سرنخ‌هایی از وجود یک ابر بسیار بزرگ ضد ماده که در فضا سرگردان بود در دست داشتند اما نمی دانستند که این ابر از کجا منشاء می‌گیرد.
اکنون منبع اسرار آمیز این ابر ضد ماده کشف شده است: ستاره‌هایی که توسط سیاهچاله ها و ستاره‌های نوترونی متلاشی می شوند.
در حالی که سامانه‌های پیش رانش از سوخت ضد ماده تا این زمان فقط موضوعاتی در حد داستان‌های علمی تخیلی هستند اما ضد ماده کاملا واقعی است.
تمامی ذرات اولیه، ماننده پروتون‌ها و الکترونها، قرینه هایی از ضد ماده از جرم مشابه با بار متضاد دارند. برای مثال، ضد ماده مخالف یک الکترون که پوزیترون نامیده می شود دارای بار مثبت است.
زمانی که یک ذره با ضد ذره خود برخورد می کند یکدیگر را نابود می کنند و طی این فرایند یک انفجار انرژی مانند پرتوهای گاما آزاد می‌شود. در سال ۱۹۷۸، تجهیزات ردیابی پرتوهای گاما که با استفاده از بالن به آسمان فرستاده شدند یک نوع پرتو گاما را ردگیری کردند که از فضا منشا می گرفت. به نظر می‌رسید که برخورد الکترون‌ها با پوزیترون‌ها باعث انتشار این پرتو می‌شد و این بدان معنی بود که در فضا ضد ماده وجود داشت.
ظاهرا این پرتوهای گاما از یک ابر ضد ماده که حدود صد هزار سال نوری پهنا داشته و هسته کهکشان راه شیری را احاطه کرده بود منتشر می شده است. این ابر غول آسا با پرتوهای گاما و انرژی برابر صد هزار خورشید می درخشد.
اینکه دقیقا چه عاملی باعث ایجاد ضد ماده می شد برای چندین دهه یک راز باقی مانده بود. ستارهای در حال انفجار و ماده تاریک از جمله مظنونین بودند.
اکنون، یک گروه تحقیقاتی بین المللی با چهار سال مطالعه داده های ماهواره بین المللی آزمایشگاه اخترفیزیک پرتو گاما از آژانس فضائی اروپا مظنونان اصلی را به دقت تعیین کرده است. به نوشته پارس اسکای، این یافته های جدید پیشنهاد می کنند که این پوزیترون‌ها اساسا از ستاره‌هایی که توسط سیاهچاله ها بلعیده می‌شوند و همچنین ستاره‌های نوترونی تولید می‌شوند.
زمانی که یک سیاهچاله یا یک ستاره نوترونی یک ستاره را نابود می کنند مقادیر عظیمی پرتو آزاد می شود. دانشمندان بر این باورند که وقتی الکترونها و پوزیترون‌ها در زمان نابود شدن، پرتوهای گامای آشکار گر را منتشر می کنند، این پرتوهای گاما نیز می توانند با ترکیب شدن، الکترون و پوزیترون تولید کنند تا مکانیسم ایجاد ابر ضد ماده را فراهم کنند.
بر اساس محاسبه پژوهشگران یک ستاره نسبتا عادی که توسط سیاه‌چاله یا ستاره نوترونی متلاشی می شود قادر است صد هزار بیلیون بیلیون بیلیون بیلیون پوزیترون (عدد یک با چهل و یک صفر) در ثانیه تولید کند.

انتشار انرژی از یک کوتوله سفید

                                              به نام او

دانشمندان امریکایی و ژاپنی از مشاهده میزان بالای انرژی حاصل از یک ستاره کوتوله سفید شگفت زده شدند. این دانشمندان از مشاهده یک ستاره کوتوله سفید موسوم به AE Aquarii خبر دادند که پالس هایی از پرتوهای ایکس با انرژی بالا را به هنگام چرخش به دور محور خود متصاعد می کنند. ناسا اعلام کرد که این یافته ایده های قبلی دانشمندان، مبنی بر اینکه کوتوله های سفید لاشه های ستاره یی بی حرکتی هستند که به آرامی سرد شده و از بین می روند را به چالش کشیده است. این کشف جدید توسط «سوزاکو» (آژانس اکتشاف هوافضای مشترک ژاپن و رصدخانه پرتو ایکس ناسا) صورت گرفته است. ناسا اعلام کرد اخترشناسان تصور می کنند که میدان های مغناطیسی قدرتمندی ذرات باردار را در خود نگه می دارند و سپس آنها را با سرعتی نزدیک به سرعت نور به خارج پرتاب می کنند. وقتی این ذرات با میدان مغناطیسی تعامل پیدا کنند از خود پرتوهای ایکس منتشر می کنند.

کشف دو کهکشان جدید، راه‌گشای درک اسرار کهکشان «راه شیری»

                                                به نام او

دو اخترشناس آمریکایی به تازگی کهکشان‌های جدیدی را شناسایی کرده‌اند که سرنخ‌هایی را درباره تکامل کهکشان «راه شیری» در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
کاریل گرونوال، استادیار تحقیقاتی ارشد دانشگاه ایالتی پن و اریک گاوسیر، استادیار دپارتمان فیزیک و اخترشناس دانشگاه روتگرز خبر این کشف تازه را در کنفرانس هفته جاری در تگزاس اعلام کردند.
این کهکشان‌ها توسط تلسکوپ فضایی هابل مشاهده شده‌اند.
به گفته این دو منجم، کهکشان‌های کشف شده از ابتدایی‌ترین کهکشان‌های شکل گرفته در کائنات هستند که زمانی که کائنات تنها دو میلیارد سال سن داشت، تشکیل شده‌اند.
این کهکشان‌ها بسیار کوچکتر از کهکشان راه شیری بوده و حدود ۱۰ درصد اندازه و ۵ درصد چگالی کهکشان راه شیری را دارند.
این پژوهشگران می‌گویند کشف این اجرام آسمانی و درک این که آنها مرحله‌ای در تکامل کهکشان ما هستند، کلیدی برای کشف فسیلی اصلی در مسیر تکامل بشر است.

صدها سیاه چاله تک رو در کهکشان راه شیری سرگردانند!

                                               به نام او

دانشمندان علم نجوم احتمال می دهند که صدها سیاه چاله تک رو که هر کدام هزاران بار انبوه تر از خورشید هستند در حال پرسه زدن در کهکشان راه شیری باشند. به گزارش ایسنا، به گفته اخترشناسان این سیاه چاله های سرگردان تهدیدی برای زمین محسوب نمی شوند. سیاه چاله ها مناطقی در فضا هستند که قوه جاذبه آنها چنان شدید است که حتی نور هم نمی تواند از آن بگریزد و داخل سیاه چاله به دام می افتند. اخترشناسان هم اکنون شواهد علمی در اختیار دارند مبنی بر اینکه سیاه چاله های کوچک، ۱۰۰ بار کوچکتر از خورشید ما در کهکشان راه شیری، زمانی ایجاد می شوند که ستاره های غول پیکر در یک ابر نواختر منفجر می شوند. همچنین شواهد مشابهی وجود دارد که نشان می دهد سیاه چاله های بسیار عظیم باید در مرکز بیشتر کهکشان ها وجود داشته باشند. چگالی و تراکم این سیاه چاله ها میلیون ها و بلکه حتی میلیاردها بار بزرگتر از خورشید است. اخترشناسان دانشگاه وندربلت آمریکا با استفاده از ابررایانه ها، برخورد انواع مختلف این سیاه چاله ها را شبیه سازی کرده اند. هر سیاره یا ستاره یا حتی منظومه ای که در سر راه این سیاه چاله ها قرار گیرد کاملا بلعیده خواهد شد.

سیارک به مریخ نخواهد خورد

                                            به نام او

خبری دیگر از منظومه شمسی

خبری داغ از مریخ

دانشمندان می‌گویند امکان برخورد مریخ با سیارکی که به آن نزدیک می‌شد،عملاً رد شده‌است.
به گزارش آسوشیتدپرس برنامه "اشیای نزدیک زمین" (NEO) در " آزمایشگاه رانش جت" ناسا در وب‌سایت آن اعلام کرد اندازه‌گیر‌ی‌ها در مورد مسیر سیارک ۲۰۰۷ WD۵ که از چهار رصدخانه انجام شده است، تردیدها در مورد نحوه نزدیک شدن آن به مریخ در ۳۰ ژانویه (۱۰ بهمن) را برطرف کرده است، به طوری که اکنون احتمال برخورد آن به این سیاره به یک در ۱۰۰۰۰ کاهش یافته است.
دانشمندان اعلام کردند که بر اساس بهترین تخمین‌ها این سیارک از فاصله ۲۵۰۰۰ کیلومتری مریخ و در بدترین حالت از فاصله ۳۹۰۰ کیلومتری سیاره سرخ خواهد گذشت.
این سیارک در نوامبر (آبان) گذشته کشف شد. مشاهدات اولیه مدار آن احتمال برخورد آن را با مریخ را در حد ۱ در ۲۵ تعیین کرده بود.
این سیارک آنقدر بزرگ است که در صورت اصابت به مریخ حفره‌ای ۸۰۰ متری در سطح سرد و غبار آلود مریخ ایجاد می‌کرد.
برنامه NEO به طور معمول به سیارک‌ها و ستاره ‌های دنباله‌داری را ممکن است خطری برای کره زمین ایجاد کنند، ردیابی می‌کند.

همشهری آنلاین

تنفس خورشید

میخوام یه چیزی بگم کلی حال کنید.فکر کردین فقط خودتون نفس میکشین.

اگه اینطور فکر کردین اینو بخونین تا بدونین که نفس کشای بزرگتر از شما هم هست...

بی مقدمه میدونیم که اتم های خورشید به طور دائم با یه سرعت ثابت مشغول انبساط و انقباض هستن.

موقعی که گرما زیاد میشه مطمئمنا درجه حرارت هم بالا میره و این باعث میشه که مولکول ها شروع به انبساط کنن به صورتی که کاملا از هم فاصله می گیرن و به این ترتیب برخورد بین اونها کم تر میشه. از طرفی چون همین برخوردها بودن که گرما ایجاد می کردن پس با فاصله گرفتن از همدیگه عملا باعث کم تر شدن گرما میشن و این کم شدن گرما موجب پایین اومدن دما میشه.دیگه لازم نیست که بگم با پایین اومدن دما مولکول ها دوباره تصمیم به انقباض میگیرن و باز هم با تجمع و افزایش برخوردهاشون موجب بالا رفتن دما میشن و این کار بارها و بارها تو هسته خورشید اتفاق می افته.

دانشمندا هم که دیدن این کار یه جورایی عین نفس کشیدن خودمون باعث میشه که خورشید هی بزرگ و کوچیک بشه تصمیم گرفتن که اسم این پدیده رو تنفس خورشید یا ضربان نبض  بذارن.

حالا گرفتین چی شد...